Deel 27

14-4 Shit sta ik op en heb toch een last van mijn nek, dat gaat het vast niet worden vandaag nou ja rustig aan dan maar. Oef zelfs de boodschappen laat ik aan me voorbij gaan. Omdat de mannen vanochtend verteld hebben dat er een oude trein remise is zijn wij meiden toch wel nieuwsgierig geworden.

Het is inderdaad leuk er staan er heel wat en ze worden hier opgeknapt. Wat we dus horen blijkt een stroomtrein te wezen die hier toeristen door de omgeving rijdt, en die als wij er kijken niet meer staat.

‘S Middags zelfs weer naar bed gegaan met paracetamol achter mijn kiezen. Peter komt binnen en vraagt of ik ook kom eten. Eten?? Al zo laat dan , maar nee laat me nog maar even liggen en ik dommel gelijk weer in. Balen nu is het mooi weer en zijn ze aan het barbecueën.

15-4 Zo das ff anders opstaan. Nog wel een duf hoofd maar maar de pijn in mijn nek is een heel eind minder geworden. Eerst de viervoeters uitlaten en dan de vrouwen het stadje in, wat trouwens , nee niet leuker is geworden, maar wel leuke dingen bied in de omgeving en een kringloop winkel heeft. En er hangt heel veel mooie en leuke kleding in hele goede conditie. Sandra met haar kleine maatje scoort het meest. Ik haal een splinternieuwe spijkerbroek er tussen uit en voor Peter een paar gele schoenen, Bedragen geef ik weer uit hier wel negen euro bij elkaar😄. Helaas Monique kan er niet slagen.

Als we terug komen zijn de mannen al klaar om weg te gaan dus instappen en weg wezen.

Na een top rit door heuvelachtig landschap met pittoreske dorpjes komen we aan bij de camperplek waar echt helemaal niks aan is maar waar je wel weer water kunt tanken, dus water vullen en door naar de andere plek , maar niet voor we nog wat boodschappen hebben gedaan.  Om half twee komen we op de andere camperplek aan in Boulieiu les Annonay die er keurig uit ziet. Er is gelukkig plek voor ons alle drie, want das soms toch nog wel ff de vraag. Volgens de recensies zit er hier ook een goeie pizzeria. Na een late lunch gaan we het stadje verkennen .

Het is weer een leuk middeleeuws gedoe met kruip door sluip door straatjes en we vinden de pizzeria, dat wordt dus vanavond halen. Als we terug lopen kijken we bij een langwerpig gebouw door de tralies en zien daar een ouderwetse was plaats waar ze etalage poppen in oude kleding hebben neer gezet die de was doen. 

 Maar hoe we er verder bij kunnen zien we niet. We lopen iets terug en zien dan een deur nu heeft San een goede indruk op me gemaakt dat ze gewoon duren opent dus doe ik dat ook een keer en kijk we staan in de tuin met oude waterpomp, oude waslijn en inderdaad een groot raam waar we beter naar binnen kunnen kijken. 

Marco en Peter zijn de pizza's gaan halen en laat in het zonnetje zitten we ze heerlijk op te eten. dan nog een bakkie , snel de afwas want als het zonnetje weg is is het ook gelijk koud.

 Zo jammer probeer je je jarig zoon vroeg wakker te bellen is hij al wakker, ja wat denk je dan, zegt hij, ik ben er  op voorbereid.  En dan weer redelijk op tijd weg. De route die we gisteren hebben uitgestippeld laten we zitten want het is te mooi weer om lang in de camper te zitten. En weer is het ondanks dat we de snelwegen hebben aan gezet een mooie rit, door een echt Frans landschap en als we door een kalkoenstreek rijden, vermoed dat ze die hier fokken want ik zie heel veel prachtige beelden van kalkoenen staan die als ik er een foto van wil nemen weer net voorbij zijn.😞 n we een stuk door de bergen zie ik ineens allemaal poppetjes en beeldje op de bergwand staan en dan weer net te laat voor een foto, het mag gewon niet lukken vandaag.  En dan weer een stuk door het platte Franse land waar heerlijk de koeien met hun kalfje grazen.

Kijk nou krijgen we toch nog een stuk snelweg, dacht al dat die er niet meer was, van wel twintig kilometer en dan er gelukkig weer af. Komen we op de camperplek met een geweldig uit zicht op een mooie weide met koeien en kalfjes, maar de wind verziekt het weer. Marco vind er eentje zeventien kilometer verder en als we daar aan komen in Ecuisses id de wind minder en we zettende campers in een U zodat we er nog minder last van hebben. Dan de benen strekken langs het kanaal, wat veel leuker is dan verleden keer bij Bellegarde, niet dat hier de boten al varen maar wel veel sluisjes echt toe recht aan. Sandra verteld dat ze hier vroeger met de boot ook hebben gevaren.

17-4Gadver de gadver  wat staat er weer een ijs en ijskoude wind, zelfs Sandra, en dat wil wat zeggen, zegt na een redelijk kort loopie met de honden dat ze het genoeg vind. Voordeel is dat we weer vroeg weg zijn. Het weer is prachtig heldere lucht en zon overgoten hemel. In de camper lijkt het heel wat zo dus zitten we met de muziek uit de jaren zestig lekker mee te blèren en te genieten van alles wat we zien en dat de navigatie zowaar alle maal de zelfde kant op willen.  Jaaaa duhhh tot San en Ger ineens rechts afslaan. en we een appje krijgen van , rommelmarkt zoeken.  En echt ze vinden hem ook nog.  En ohh zo fout , Peter vind weer blauw wit en San komt dan met heb je die achter je al gezien? Nou ja met twee onderzettertjes  twee schaaltje met deksel en een bordje  en een klein bakje met deksel wat San voor ons gekocht heeft gaan we terug . Monique scoort op het laatste moment nog een paar nieuwe wandel schoenen. Maar het meest verbazing wekkende is dat Sandra helemaal niets heeft, en echt dat is een unicum.  We rijden door en komen aan bij de camperplek in Les Riceys. Leuke plek waar vijf campers in een ster vorm kunnen staan. En er een klein kinderboerderijtje is waar kippen een bok en geit en konijnen lopen.

Lopen we met zijn drieën in het stadje wordt ik door Peter gebeld. Zijn jullie al op de terug weg vraagt hij. ja zijn we zeg ik. Kom dan maar snel want het geitje heeft net kleintjes gekregen en ééntje is er al dood. Ohhh nee we komen er aan antwoord ik en we lopen nog sneller dan normaal.  Als we er aan komen hangt de nageboorte nog uit het geitje en ze krijgt door de bok geen kans om zich er van te ontdoen of naar het levende lammetje te gaan. Marco is al bij het huis geweest wat er bij staat maar dat ouwe mannetje wist weinig alleen dat het bij de camperplek hoorde. Op de twee telefoonnummer bij het info bord heeft hij geen gehoor gekregen. Ik zie een adres en ga op zoek, kom een vrouwtje tegen die achter de kinderwagen loopt en met mijn drie woorden frans begrijpt ze wat ik bedoel, loopt mee ziet wat er aan de hand is en zover ik haar begrijp gaat ze iemand waarschuwen. Prima ook geregeld hoop ik.  Gelukkig komt er iets later een auto aan met twee vrouwen er in en die weten wie de eigenaar is. We moeten de bok buiten het hek zetten. San en Peet gaan weer het weer proberen, ze hadden al geprobeerd de bok van het geitje te scheiden wat niet lukte maar wel een leuk filmpje op heeft geleverd.

Het lukt ze nu zelfs met zijn vieren niet , wat een eigenwijs secreet die rot bok, Peter en ik gaan ook maar helpen. Met zes man, nou ja vier vrouwen en twee mannen drijven we ze in een hoek en eindelijk na drie keer lukt het Peter en mij om dat pokke beest bij de horens te grijpen waar op Marco een touw er om heen kan gooien en hij de achterkant en Peter en ik hem aan de voorkant bij de horens buiten het het krijgen. Wat een kracht heeft zo,n beest. En wat denk je........................staat de bok buiten bij het hek loopt het geitje er heen en laat alsnog het kleintje alleen. Wat een trut beest. Eindelijk komt dan de eigenaar er aan en even later  zijn vrouw met fles voor het lammetje wat gelukkig ook drinkt. Nou moet het toch goed gaan.                                     

 'S avonds als Ger buiten  een peukkie staat te doen klopt hij op het raam en wenkt ons naar buiten. En kijk nou daar staat ze met ,het kleintje naast haa,r ze staat het te likken en dan mag het drinken. Daar staan we dan vier volwassenen met kippenvel en tranen in onze ogen. 

18-4 Boeren burgers buitenlui wat maken hanen een tering herrie zo vroeg op de ochtend. De eerste die ik hoorde begon al om een uur of drie en deze hier om half zes. Nou wilde we toch al vroeg opstaan maar dit is wel heel vroeg. Als ik vroeg met Giel buiten loop zit het geitje met haar jong nog opgesloten, Gisteravond heeft de eigenaar nog een dikke laag stro in het hok gelegd en het geitje met lam er in gezet. We hopen dat we het nog te zien krijgen voor we weg gaan. 

En dat lukt, even na achten komt ze er aan en doet de deur open, het geitje komt er uit n kijkt achterom waar het kleintje blijft. O shit nee toch zou het dan toch nog verkeerd zijn gegaan vannacht? De vrouw gaat het hok in en komt met het lam in haar armen naar buiten zet het bij het geitje neer. Het staartje van het lammetje lijkt wel een propeller zo snel gaat het en zoek gelijk de tepel op. Mooi zo dat weten we dan , nu kunnen we met een gerust hart weg. 

We merken dat we richting huis gaan, de omgeving wordt saaier meer landbouw

en af en toe een leuk dorpje of stadje.

Prachtig  hout skelet van een oud huis. Toch zonde om af te brekenEn weer zo'n leuke muur beschildering . Dan maakt een saaie weg toch wel weer leuk

Na twee honderd zestig kilometer komen we aan in Fumay, leuke plek aan de maas. Voor de laatste keer is het mijn beurt om te koken en ik maak een grote pan nasi met saté en pindasaus. Van de kilo rijst die ik gekookt heb hou ik wat achter voor Ger , Monique, Marco en Peter die als toetje de rijst met boter suiker en kaneel krijgen. Proef je de combinatie?? Toch niet te pruimen🤢

19-4 Op ons gemak weg gegaan de laatste honderd tachtig kilometer naar Brunssum waar we besluiten om met zijn alle als laatste keer uit eten te gaan. De meeste stemmen gaan op de de Griek en het is maar goed dat we besproken hebben want als we er aankomen zit het vol maar echt vol.

Kan ook bijna niet anders met een week menu van dertien negentig. EN lekker dat het is dan nog ijs toe en na tweeënhalf uur rollen we bijna naar buiten.

20-4  De eerste die vanochtend na de koffie weg gaan zijn San en Ger nou ja die zien we vrijdag weer. Maar toch na al die weken zo met elkaar optrekken is het toch het idee van oei.

Met zijn vieren nog even, bij een volgend bakkie, verder kleppen tot Monique op staat en op de een of andere manier wel zo,n rare omwenteling maakt dat ze met haar hoofd tegen de camper valt. Ze wilde haar vest pakken maar hun hond lag naast haar die had ze niet gezien, ze was bang dat ze toen ze hem wel zag op haar ging staan en daardoor lag ze dus ineens lang uit. Gelukkig viel het allemaal mee. Wij zijn dan de volgende die gaan we willen in Duitsland nog wat boodschappen doen. 

En dan , hoe kan het, hoe bestaat het, komen we Brunssum niet uit!! De weg die wij volgens de navigatie moeten hebben is afgesloten. Iedere keer worden we er weer heen verwezen,. Nee stom ding dat gaat niet. Dan maar zijn nek om draaien en gewoon richting Gelsenkirchen aan houden en kijk we komen er wel hoor duurt alleen wat langer. We hebben de buit binnen en verder richting Andelst. Via mooie binnen wegen rijden we via Venlo Nederland weer in en mens mens wat  een verschil wat is het hier druk op de weg echt te merken dat we weer in Nederland zijn. Gelukkig rijdt het allemaal door zodat we om half vier bij de ACSI voor de deur staan. Morgen de kick off inspectie dag.

Peter laat Giel voor de laatste keer uit en wordt een ineens op het raam gekopt, ik kijk op en zie dan een bekend gezicht. Nee is het echt?? Ja man het is echt. Staan Derk en Margriet naast ons die we kennen van de Marokkoreis. Dan even bijkletsen en om half elf netjes terug naar onze eigen camper. 

21-4 Na veel informatie en weer een heerlijk lunch rijden we om half vier weg uit Andelst laatste stuk naar huis. En als je denkt dat dat ij een keer goed gaat heb je het lekke mis. Peter denkt dat hij recht aan moet houden op de A12 terwijl er duidelijk wordt gezegd dat hij nog rechtdoor moet. En ach ja de A12 gaat twee kanten op en wij nu dus net de verkeerde.  Maar uiteindelijk staan we om half zes weer thuis voor de deur. Niet lang hoor over een week of zes acht gaan we er weer even vandoor.

We hopen dat jullie dan weer met ons me gaan.

Afgelegde kilometers  11269

O trouwens nu staan ook de filmpjes er allemaal , nou ja allemaal , maar de meeste staan er nu bij.