Deel 18 Naar huis

17-3 Sandra en Ger rijden weg die moeten Lpg en brandstof hebben en willen naar de Aldi die heeft als enig winkel afbakbroodjes. Als ze weg zijn komt Peter met de mededeling dat de politie bij de andere camperaars staat. Onee we moeten toch niet  weg hé. Even later zien we ze weg rijden maar ze zijn gelukkig niet bij ons geweest dus we gaan er van uit dat we niet weg hoeven.  Als Sandra en Ger terug zijn horen we van Sandra wat de reden was dat de politie er stond. Het blijkt dat een Portugees met zijn camper het nodig vond om een aantal keren met hoge snelheid richting de camper van onze buren te rijden en dan net voor de camper te stoppen, en dan te roepen dat de buitenlanders de schuld waren van het coronavirus in Portugal. Ook hoorde ze dat het leger morgen wordt ingezet. Peter ziet het niet meer zitten en we overleggen wat we gaan doen.  We besluiten om dan toch maar richting huis te gaan als het nog grimmiger wordt wie weet wat er dan gaat gebeuren.  We willen alleen nog wel even water en LPG tanken dus rijden we naar het tankstation waar Ger en Sandra vanochtend ook getankt hebben. Water is geen probleem en als we LPG willen tanken staat er  een klein personen autootje voor de tankautomaat. Ik loop er heen en zeg dat wee LPG willen tanken. Nou zegt de man in de auto dat wil ik ook ik sta hier al een half uur te wachten want de tank is leeg. O denk ik daar gaan wij niet op wachten we hebben nog een volle tank, dus weg wezen. Onder weg komen we toch nog een LPG station tegen en dus toch maar even tanken we hebben geen idee waar we onderweg nog voor komen te staan We moeten tenslotte Spanje door. Om 15.30  zetten we 70 km verder de camper neer in Odemira, mooie plek trouwens. Waarschijnlijk net nieuw. Ger staat gelijk met een man te praten, die een heel groot grasveld met een handmaaier aan het maaien is. Moet er niet aan denken. De man verteld dat hij uit India komt en het zo naar zijn zin heeft in Portugal dat hij maar geëmigreerd is. 

Zo weer lekker gelopen met de honden die zijn redelijk moe dus we kunnen verder. We hopen de grens Portugal , Spanje  over te kunnen. Via de app horen we van allerlei nare en enge berichten. Wat een onwerkelijke wereld rijden we in bijna geen verkeer

, dus kunnen we lekker doorrijden waardoor we rond 15.00 uur bij de grens komen. Yep we moeten aan de stoppen en krijgen 2 formulieren die we in moeten vullen en dat doen we netjes. Eentje voor Peter en eentje voor mij. En dat was dus niet volgens het plan van de douaniers, we moeten samen op een formulier staan. De agent houdt een formulier achter en de andere krijgen wij terug met verontschuldigende sorry van hun kant.

We kijken elkaar aan Sorry??  waarvoor ze doen hun werk toch , maar komt wel ff fijn over.   Na een uurtje komen we aan op de camperplek in Cáceres, we rijden het terrein op en een andere Nederlands camper rijd er net af, draait zijn raampje open en zegt dat de plek afgesloten is ivm het virus. We rijden, hoe eigenwijs, toch door en inderdaad afzetlint bij de plekken. We rijden weer door het hek weg net op tijd want de beheerder komt er aan om het hek dicht te doen. Maar San weet dan gelijk weer een plekje 8 km verderop.                                                                                                                         En wat voor plek, prachtig met een weids uitzicht voor en achter uitzicht op een stuwmeer. We staan hier met zijn 4en dus weinig kans op besmetting.   Zitten we buiten de kaart te bekijken hoe we morgen verder gaan komt er een politieauto aan. De Guardia civil in hoogst eigenpersoon. Eentje stap uit, mondkapje voor , plastic handschoenen aan en blijft 2 meter bij ons vandaan. We mogen niet buiten zitten zegt hij. Naar binnen en 2 meter uit elkaar. Oke doen we, maar hoe kun je in een camper met 4 mensen 2 meter uit elkaar blijven? Enne is het buiten in de natuur niet veiliger vragen we ons af.  Ach we zijn braaf en doe netjes wat ze vragen. Als we de stoelen en tafel hebben opgeruimd ziet Peter dat ze beneden aan de weg zijn blijven staan en even later weg rijden.

19-3 Rommelig geslapen van ieder geluidje word je wakker. Een hond die blaft, een auto die stopt, en meer geluiden die je niet thuis kunt brengen. Gelukkig heeft Peter het zelfde. We rijden bijtijds weg  en rijden weer de spookwereld in. Lege dorpen en steden, snelwegen waar mondjes maat verkeer rijd. Alleen het befaamde gezegde er loopt geen kip over straat gaat niet op want er loopt er wel dergelijk eentje.

  Een ander voordeel is dat je wel lekker opschiet en de brandstof prijs een eind naar beneden is gegaan.  Om 15.00 uur zetten we de campers neer in Requijada weer op zo'n waanzinnig mooie vrije plek . Prachtig kerkje en een schitterende oude olijfboom, nou wat er van over is dan maakt het plekje extra mooi.

                                                                                                                                                                                                                Sandra lijkt zo onder de indruk te zijn van de schoonheid hier dat Ger er aan moet geloven. Zo creëert  ze haar eigen schoonheid 

  We zoeken eigenlijk niet meer naar campings of officiële camperplekken, die zijn toch 9 van de 10 keer gesloten en zo staan we heerlijk vrij met zijn 4en.  En er staat hier wel zo,n mooi kerkje en oude olijf boom, die moeten gewoon op de foto.

20-3 Jongens wat hebben we hier lekker geslapen. Dan eerst het eeuwige ritueel van de honden uitlaten , okee ik zit nu wel te miepen maar het houd je wel goed in beweging en je ziet heel veel dan dat je op je krent bij de camper blijft zitten. Echt waar voor 9.00 uur rijden we al weg, en nee we zijn niet ziek. We houden Burgos aan want we willen nog langs de Mercadone. Onderweg alleen maar weer wat vrachtverkeer, zo raar net of je in een sience fictie wereld zit.  De Mercadone ligt midden in een woonwijk en aangezien er hier een totale lockdown is werkt er niemand en zijn alle parkeerplekken bezet. Nergens een plek te vinden voor de campers dus we gaan maar weer door. Sandra heeft in Miranda de Ebro een Mercadone gevonden op een industrie gebied en het ligt op de richting die we moeten.  Kijk dit willen we plek zat, de heren laten voor de verandering de honden uit en San en ik gaan de winkel in. Nou dat klinkt makkelijk hé, maar we moeten wachten tot we aan de beurt zijn. En als we dat zijn mag ik er in en Sandra moet buiten blijven. Raar ik denk nog van noou die komt als er weer iemand uit gaat, maar niks ervan het duurt gewoon een tijdje.     Als ze er dan is verteld ze dat ze er echt niet in mocht ,tot ze zei dat e zelf ook boodschappen nodig had.                            We hebben niet veel nodig maar ik plunder wel de voorraad rum weg. Ojee nu ben ik ook een hamsteraar. Sorry .

Omdat het pas 12.30 uur is besluiten we een camperplek in Frankrijk te zoeken dan hebben we hopelijk ook die horde gehad. We hebben de formulieren die voor Frankrijk nodig zijn al ingevuld.     Waar de wild west verhalen vandaan komen begrijp ik niet echt we hoorden van "je komt de grens niet over" of ze doen heel moeilijk bij de grens. Nou echt niet , we laten de formulieren zien en kunnen gewoon doorrijden. Goed er staat meer politie zelfs een met een wapen en eentje met mond kapje en helemaal in beschermende kleding, waarvoor is ons ook niet bekend want die kwam echt niet van zijn plek af en dat was zeker 10 meter bij ons vandaan. Degene die ons controleerde had dus helemaal geen bescherming.

  En weet je eigenlijk was het best saai om zo simpel de grens over te kunnen een beetje spanning was best wel leuk geweest hadden we thuis wat te vertellen.   Maar goed we zitten dus nu in Frankrijk en dan is het nog 134 km tot de camperplek St Andre de seignanx. Oké we hebben op mooiere plekjes gestaan maar het is maar voor 1 nachtje en de honden kunnen hier lekker los lopen.  

                                                                                                 En dan , ach wat leuk, komen er zomaar 5 familie leden aan lopen ik hou het netjes zeg niet van welke kant  maar twijfel toch sterk of het mijn kant is . Maar wat zijn ezels toch leuk en wat een oren hebben ze, nee niet dat ik er jaloers op word dat nou ook weer niet. Ik ga naar binnen om wat wortels te halen en San komt met een krop sla aan. Met smaak eten ze het op.                                        Word ik vannacht wakker door een vreemd geluid  wat ik even niet thuis kan brengen, dan valt het muntje en ga ik liggen luisteren,  zo gaaf om een uil te horen.  

21-3 Je begint er aan te wennen dat het zo stil is op straat. Ooit eens heel lang gelden heb ik als kind zijnde een boekje gelezen van Jantje in zijn eentje, dat ging over een jongetje wat helemaal alleen thuis was ,en op straat liep en nergens iets zag ,geen mens ,geen auto, helemaal niks  alleen had hij het voordeel dat het een droom was en nu is het hier werkelijkheid.  

    En dan ……………….een wonder , we worden in gehaald door een Nederlandse camper . Eigenlijk heel raar dat we richting Nederland zo weinig campers zien die terug gaan.  Wel Engelse, Finnen  en Duitse en oja 1 Nederlander hebben wij ingehaald.   Maar de rest is op 2 handen te tellen.                                                                                                                                                                                                          Komen we op de camper plek aan waar we wilde overnachten net boven Bordeaux aan de Dordogne, echt een prachtig plekje voor twee campers maar er staat er al eentje en zo te zien niet sinds gisteren. We lopen een stuk  met de honden en nemen foto,s van de schitterende brug,

we eten een broodje en gaan dan maar weer door. OP 219 km ziet Sandra een ander plekje waar we kunnen staan.  Schiet weer lekker op zullen we maar denken.                                                                                                                        We hebben afgesproken om als we een half volle tank , voor de pessimisten een half lege tank, hebben dat we gaan tanken want je weet maar nooit.  Nou inderdaad je wet maar nooit het shell tankstation is gewoon dicht!

Zolang het rode lampje brand maken we ons maar geen zorgen. Ger slaat ineens af die heeft een tankstation gezien. En wat denk je ??? Die accepteert onze bankpassen niet , blijkt dus alleen voor vracht verkeer te zijn. Ook de andere geeft het zelfde probleem. De 3de pomp is raak daar kunnen we tanken, dus volgooien dan kunnen we er weer een aantal kilometers tegen. We rijden verder door een stille lege stad waar zelfs de Mac dicht is.  Als we op de camperplek aankomen is deze nou niet de mooiste maar de honden hebben het weer naar hun zin en dat is na zo'n rit toch wel weer belangrijk want Giel vind het na al die kilometers nog steeds helemaal niks dat auto rijden.

22-3 We rijden richting Le Mans en stoppen onderweg bij een bakker die open is, en ook hier 1 klant in de winkelde rest buiten in de kou,want dat is het , net 10 graden met een verrekte kouwe wind. Maar het stokbrood is zo vers heerlijk we moeten zelfs wachten tot het uit de oven komt.  Even later rijden we Le Mans door en weer verlaten straten en verlaten voetbalvelden, Krijgt het gras we mooi de gelegenheid om aan te sterken. Ach we blijven het maar van de positieve kant bekijken.                                                 Worden we bij een rotonde aangehouden door de politie, zou  het dan toch nog spannend worden? Maar nee we laten de ingevulde papieren zien maar het enige wat hij vraag is of we naar Calais moeten nee naar le Pays Bas zeggen we en we kunnen door, net als de Engelse voor ons trouwens.  Dan komen we aan op de camperplek in Rouen. Leuk met uitzicht op de Seine en de stad en die is 's avonds prachtig om te zien. 

r

23-3 Nou verder is het een plek waar je alleen wilt staan als je heel en dan bedoel ik heel vroeg weg wilt. Voor 6 uur rijde de vrachtwagens, ja echt die rijden hier echt, heel raar, al langs de campers. Slapen lukt me niet meer zodat ik al  voor 7 uur met Giel buiten in de kou loop. Zou ik dan al zo vermarokaans zij dat ik het iedere keer zo koud heb? Ik ben blij dat ik mijn winterjas heb aangedaan.  Geer zijn ogen vallen zo wat uit zijn hoofd als hij ons om 7.45 al aan het ontbijt zit zitten . En zo heeft ieder nadeel toch weer een voordeel want we rijden om 8.30 al weg. Het gaat lekker zelfs de grens met België waar we voor gewaarschuwd waren dat deze met containers afgesloten zou zijn, kunnen we gewoon door.  Dan 126 kilometer voor we thuis zijn toch nog een beetje spanning.  Piepende remmen en jankende banden en 2 vrachtwagens voor ons die alle twee een andere kant op slippen. Ger en Sandra die net voor ons rijden gaan net als wij goed in de ankers. Phoe phoe als dat raak was geweest waren we vanavond niet huis geweest maar misschien wel op tv.   Even later zien we dat we dan niet de enige waren geweest want de brandweer is nog bezig om de troep van een eerdere aanrijding op te ruimen. 

Om 13.30 rijden we Nederland in dan nog even wat boodschappen en steken dan om 16.15 de sleutel in de voor deur . THUIS.

Wat een ongelofelijke vakantie hebben we achter de rug met een wel heel bizar eind. 

De kilometerteller staat op 213041    De weegschaal van Peter op 116,3   Weegschaal Manja 73,2                                                                                      Begin               201704                                                        118,                                        74,9

                                                  11337 afgelegd                                        -1,7 kg                                 -1,7 kg  Nee is niet afgesproken dat we even veel zouden afvallen. 

Bedankt dat jullie met ons mee wilde reizen en we hopen dat dat de volgende keer weer kan. 

O en voor wie het nog niet ontdekt heeft maar onder de knop foto staan veel meer foto,s dan hier tussen de tekst staat en bij video staan dus …...