Deel 3

11-10 Helaas weinig nieuws dit keer niks spectaculairs gebeurt,  maar we zijn lekker zijn opgeschoten.  Het enige wat ik kan melden is dat Autun een mooie plek is m te staan en je daar best een paar dagen kunt blijven. Je staat hier aan een meer en als ik Giel 's ochtends uitlaat is het wel zo mooi, maar verrotte koud de rijp ligt al over het gras, maar de zonsopkomst zo over het water man man dat is toch echt wel weer genieten.

Als ik het rondje gelopen heb en de camper binnen kom ruikt het al lekker naar koffie. Peet moet even naar buiten dus ik neem het koffiezetten even over. Moet ik in het kastje erboven zijn, doe het gewoon open en ja hoor flikkert er weer een pakje theezakjes uit op de rand van de koffiefilter en daar gaat weer een hele plens koffieprut over de rand.

Ik kan de filter nog net opvangen dus het leed is te overzien. Maar toch......... Ach we blijven er om lachen 😁, wat moet je anders.

We zijn heel benieuwd wat er nog meer komt.

12-10 Kijk dit is ouderwets genieten , we zijn onderweg naar Vic, nadat  we gisteren eerst op een parkeerplek hebben gestaan naast de weg maar dat was het toch net niet , dus toch maar verkast . 20km verder bij een grote overnachtingsplek van vrachtwagens, waar ook heel veel campers stonden en waar je als je je  autosleutel inleverde zelfs kon douche, eten en bankieren en dan ook nog als het nodig was kon tanken. Zo'n tankstation heb ik bij ons nog niet gezien. Maar goed we zijn dus op weg naar Vic en dan moeten we dwars door de Pyreneeën, dit is echt smullen.

Lijkt toch net of die op zijn kop hangt

Veel bochten, veel uitzichten veel van alles dus veel genieten. 

Om 14.00 uur doet Peter het zwaailicht aan wat hij voor het voorruit gemaakt heeft. en we rijden dan één minuut later de camperplek op waar Sandra en Ger zouden moeten staan. Yep klopt die malle staat ook met zijn zwaailicht aan dus we zitten goed. Die twee malloten hadden dat thuis al afgesproken. Leuke plek hier waar ook prima met de honden te lopen is. Maar dat kun je wel aan San en Ger overlaten. Na alle nieuwtjes t hebben uitgewisseld sluiten we af met een heerlijke pizza.

13-10 Vic verkend, leuk plaatsje maar heeft mijn hart niet veroverd.

En heel eng ja echt het enige wat me vandaag overkwam was dat mijn kop thee in het gras belanden. Zou ik het gaan leren?

14-10We leggen kilometers af vandaag wel 57,,  maar staan dan wel op een mooie plek boven Manresa met uitzicht over de stad. En als je uitkijkt over de mooie Santa Catalina dan zou je er naar  toe moeten.

San zegt "ïk weet niet of je mee gaat maar ik ga er heen" Eerste instantie denk ik hu dat hele pokkeneind helemaal terug lopen? Maar dan zien we steeds meer mensen hier langs de camper lopen en San is ook niet voor één gat te vangen dus die kijkt op haar telefoon. Er loopt hier een pad zegt ze en het is  maar 1,7 km. Nou dan gaan we! Naar beneden lopen we lekker door en de Santa Catalina is ook makkelijk te vinden. Het is me ook wel een portret hoor Sandra. We moeten kaartjes kopen. kosten € 4,00 p.st. wat doet ze ze koopt r twee en zegt dat we jubilarissen zijn en betaald dan €2,00 p.st. Weet ik veel dat dat dan ouwe van dagen prijzen zijn. Maar ze heeft gelijk, ik ben gepensioneerd en zij bijna.  Binnen is het echt een schitterende kerk maar dat mag ook wel als er 160 jaar aan gebouwd is.

De gebrand schilderden ramen zijn schitterend. En over schitterende ramen gesproken , voor we de kerk in gingen stonden we met verbazing naar een verwaarloosd huis te kijken met wel zulke waanzinnig mooie glas in lood ramen.

Eeuwig zonde dat het er zo uit zag. Als we de kerk uitkomen lopen we nog even de stad in maar hebben alle twee zoiets van nou hier worden we niet warm van dus terug naar de campers. En daar worden we wel warm van, allemachtig wat een klim . Ik mag zelfs van San een puf pauze houden, heel lief maar  dat doe ik niet. Zeg wel van jeetje moet je kijken wat mooi en kan dan lekker toch even op adem komen😊.  Als we bijna boven zijn komt Giel hard aan rennen, even later komt Peter er aan en die verteld dat Giel lag te slapen in de camper en ons waarschijnlijk gehoord heeft want ineens ging hij er als een speer vandoor.

15-10 Ach jongens wat worden we verwend met mooie plekjes om te staan. Nu weer langs een riviertje. Zitten we lekker aan de  koffie en een pecanoot en koffiebroodje komt Peter op het idee om aan de overkant van het riviertje een foto van ons te maken. Alleen moet hij dan wel door het water, niet dat het hoog staat maar je moet er wel doorheen. Ach hij heeft laarzen mee. Dus gewapend met zijn telefoon en laarzen aan loopt hij door het water wat toch niet ff dieper is als zijn laarzen hoog zijn want we horen hem zeggen:' Verdomme lopen ze nog vol ook". We hebben de grootste lol zeker als hij door het water waggelt. Ik ben blij dat ik het gefilmd heb,(filmpje volgt) zeker as hij staat te klooien met zijn telefoon om foto,s te maken en uiteindelijk ook nog een filmpje.  Als we klaar zijn met lachen gaan Sandra en ik een eind lopen met de honden. Peter en Ger gaan samen , durf het bijna niet meer te zeggen,  kijken waarom we ineens geen 220 meer hebben. Eerst waren we bang dat  aggregaat het niet meer zou doen na bijna twee jaar stil te hebben gestaan met oude benzine , maar wonder boven wonder deed deze het na vier keer het. Maar stroom? Zo gek thuis werkte het gewoon . Nou ja zij gaan dat doen en wij een eind aan de wandel. We lopen een stuk en kunnen dan niet verder, dan maar door het water naar de overkant daar zien we banden sporen. We stropen onze broek op ,Sandra doet haar schoenen uit en ik loop met schoenen aan naar de overkant. Dan de heuvel op en dan staat daar gewoon zo ergens pats boem een kerkje en een huis. Bij het huis staat ook een volière die de honden wel heel leuk vinden , maar het beest wat er in zit de honden niet. Wat gaat dat beest te keer ik dacht dat het een alarm was. 

Het huis is potdicht net als het kerkje . Sandra kijkt door het sleutelgat en zegt "ik zie alleen maar spinrag  maar dat kan ook in het sleutelgat zitten". Dan ziet ze dacht ze iets van een schilderij. Ik kijk maar zie alleen een donker gat . Weet je ik ga een foto maken door het sleutelgat  zeg ik, en het enige wat ik op de foto krijg is een of ander sleutelgat.

Schiet lekker op, niet dus. We lopen om het kerkje heen maar zien nergens een raam wel een heel klein begraafplaatsje.

Dan verder de berg op en staan we zo hoog dat we beneden de campers zien staan. Roepen, fluiten weer roepen en uiteindelijk ziet Ger ons staan. We zwaaien en dan langzaam terug. Op een andere plek lopen we door het riviertje weer  terug en daar blijken de mannen het euvel van de 220 nog niet ontdekt te hebben. Echt zo gek. Dan eerst maar moed indrinken met een kop thee, dan staat Ger op en komt grinnikend terug. Volgens mij doet alles het nu, gewoon even je aardlekschakelaar omhoog doen. Uhhh  daar waren ze dus een paar uur zoet mee.😂🤣.

16-10 Op tijd weg na heerlijk geslapen te hebben. We hebben een plek gevonden bij een hele grote vijver en tegen de rand van een dorpje aan. Maar ja als je daar dan aankomt en er is een of ander feest aan de gang en het is afgezet dan kom je niet ver. De volgende camper plek is 21 km verder. Ja op die van Sandra die van ons geeft 47 aan. We rijden maar weer achter hun aan en als we er bijna zijn geeft die van ons nog 6,3 km aan.  Yes we snappen het, we mogen met die van ons qua gewicht niet door sommige dorpjes heen we staan ingesteld boven de 3,5 ton. Nou ja niet dat het iets uitmaakt voor deze camperplek want die hebben we niet gevonden. Op 5,5 km vinden we een andere plek met voorzieningen die we niet nodig hebben, maar wel op asfalt dus we staan recht.  Ach ja dan gaan we maar weer lopen met de honden, veel is hier niet dus we klauteren maar weer een berg open langs een klein paadje hopen we zo om bij het stadje Le Granja d'Escarp te komen.

Dat gaat niet lukken we blijven te hoog, dan terug en San ziet iets in de berg glinsteren als twee eksters pulken we diverse stukken en stukjes, waarvan we denken dat het mica is, uit de berg. Als wee verder terug lopen zien we nog veel meer, gelukkig hebben we een poepzakje mee dus alle kleine stukjes kunnen daar mooi in. En hoe kan het dat je boven op een berg loopt je een stroomstrijkbout vind??? 

Voldaan komen we met onze schatten bij de campers terug, Nee stroomstrijkbout is blijven liggen.  Als we buiten aan de thee zitten schrikt Peter ineens op" Hu tis dat. Dat is een sprinkhaan zegt Sandra, maar deze vliegt zegt hij .Dat klopt sprinkhanen vliegen is het antwoord. Die wil ik op de foto tis echt een grote. Ik er heen en buk , vliegt hij naar het tafeltje. Wacht ,aar zegt Sandra en wil hem pakken. Ik kom dichter bij fototoestel voor mijn snuffert en dan vliegt hij weer weg. Ik schrik me rot en spring achteruit en alle drie moeten ze lachen. Ja jemig kan ik er wat aan doen dat ik schrik en ik heb niet eens een foto.

17-10 Vandaag een ritje van 145km naar Morella. Mooie rit en we komen er achter dat we deze al een keer gereden hebben toen we naar Caspe gingen.

Zitten we lekker ontspannend rond te kijken nou   ja Peter meer op de weg, begint ineens het hefbed boven ons hoofd heel erg te bewegen. Peter gelijk al rijdend zijn arm omhoog om hem tegen te houden en ik snel mijn stoel uit om te kijken of hij nog in de vergrendeling zit. De ene kant wel de andere kant is los geschoten. Uiteindelijk lukt het om hem weer vergrendeld te krijgen en kan ik weer veilig gaan zitten. Zal je maar gebeuren dat het naar beneden komt . Staan we in de Spaanse en Nederlandse krant. Echtpaar vermoord door eigen hefbed.

5 km voor Morella moeten we de weg af, een schitterende weg maar zo raar we moeten nog 25km. We rijden braaf door maar hebben het idee dat het net helemaal klopt. Ik pak de telefoon erbij en zie dat Sandra gebeld heeft , bel terug geen bereik. Bij poging drie krijg ik haar aan de lijn, ze zijn gedraaid want zoals wij rijden rijden we enorm om. Mmmm dat idee hadden wij ook al. Ik ga de coördinaten opnieuw invoeren. Aaaaaaahh kijk daar zit het ik heb oost aan gehouden en nu moest het west wezen. Weer slim bezig Manja je mag door voor de koelkast. Maar wel knap dat we zover gekomen zijn. We draaien de mooie weg weer op en moeten dan even stoppen voor een koe die heerlijk op haar gemak op de weg loopt. Uiteindelijk staan we toch weer bij elkaar op de camperplaats.