Deel 16

12-1 Gisteren ook maar weggegaan, we staan nu in Tarifa op de zelfde plek waar we afscheid hebben genomen van Ger en San toen we naar Marokko gingen en weet je wat zo gek is?? Het waait nog net zo hard en de bediende van de koffietent annex benzine station is nog net zo chagrijnig. Een geluk is wel dat we hier kunnen wassen zodat we weer een schone onderbroek hebben straks.

Sombere wolken en harde wind boven Tarifa

We blijven hier niet staan je schud alle kanten op en niet alleen als je in bed ligt ook als je staat ben je je leven niet zeker. Ik heb een leuk plekje gevonden in Barbate zo’n vijfenveertig kilometer verderop. Mmmm dit plekje dus niet bezocht omdat Peet eerste diesel en water wilde tanken. De volgende plek is net zevenhonderd meter bij het benzinestation vandaan langs een rivier maar weer zo raar, er staan ,dat is niet raar op een parkeerplaats, allemaal personenauto’s maar de parkeerplaats ligt tegen de huizen en bedrijfjes aan waar iedereen buiten aan het werk is. Verder kijken dan maar gelukkig zijn er hier veel plekken waar je met je camper kunt staan. Op anderhalve kilometer vind ik iets waar ook hele grote campers kunnen staan, kijk dan kan die van ons er makkelijk staan.

Nou dat klopt het is een hele grote ruime plek, alleen de campers die er staan staan redelijk bij elkaar , joh en we zijn zo slim dat we het gelijk snappen, het waait hier ook !! Dus net als paarden zoeken ze bij elkaar de beschutting op. We gaan er netjes op gepaste afstand bijstaan😉 , en kijken voor uit op de haven met visafslag en achter ons is bos.

Als ik Giel uitlaat zie in ongelofelijk veel blikjes, flesjes en plastic zooi liggen. Je vraagt je toch af waarom het nou zo moet, maar er staat ook totaal , ho wacht even Man je wil zeggen geen afval bakken staan, maar de foto bewijst dat er wel degelijk afvalcontainers staan dus eerst kijken dan zeggen. en dan kan ik de foto dus niet vinden😂😂

En dan het bos, echt triest, puin zooi , glasscherven, gore tissues echt zo smeris. En dan zie ik ook nog zwervershuisjes

in het bos. Nee niet een plek waar je blij van wordt. O en dan het mooiste komt nog, het is een gratis plek, maar dan komt er een knul aan zonder mondkapje die in het spaans begint te ratelen, no , no inglis, zegt hij maar wil wel twee euro en als we blijven slapen drie euro. Betalen hoezo? Niet dat duur zou zijn maar snappen doen we het niet. Ik loop naar andere Nederlanders en die wisten ook niet wat ze er mee aan moesten “Ja we hebben maar betaald zeggen ze dan, Ja hij liet ook een soort legitimatie zien”. Dat klopt maar kan niet zo goed een ziekenpas zijn dat ging zo snel. Nou ja om van het gezeur af te zijn geven we hem twee euro en blijven lekker slapen. Nou ja lekker we nemen de volgende dag wel een wijs besluit is om na één nachtje maar weer verder te gaan.

13-1 Mens mens we leggen wel kilometers af hoor nu ook weer negenentwintig. We zijn beland in Conil de la Frontera een prachtige plek maar die klote wind hé die wil gewoon niet gaan liggen.

14-1 we staan niet helemaal recht dit keer, wat inhoud dat als we in bed liggen Peter tegen me aan rolt en ik met mijn snufferd tegen de achterwand aan gedrukt lig. Als dit de hele nacht geduurd had was ik waarschijnlijk met een platte boksersneus opgestaan.

Omdat we nu ook niet bij de stoeltjes kunnen ( we staan veel te dicht bij de bosjes) willen we een stuk naar voren , maar daar staat dan weer een busje met een jong stel erin en we krijgen de indruk dat die weggaan, dus wachten we netjes. Je kent het inmiddels toch? We wachten en wachten en na dik anderhalf uur zijn ze nog niet weg, nee erger nog hij pakt een stoeltje en gaat nog lekker buiten zitten. Uhhhh ja dan gaan wij maar ergens anders staan.

En dat is dan heel ergens anders en daar hebben we geen spijt van. We zijn in Puerto Real aanbeland uitzicht over een rivier met getijde vanuit zee en vissersbootjes voor ons neus. Verder kunnen we op vijftig meter drinkwater halen en…..………………...geen wind!!!!

15-1 Jongens wat een wereldplek is dit, we kunnen zelfs buiten zitten heerlijk en dan het uitzicht en een prachtig gebied om met Giel te lopen. Het enige nadeel is dat de Lidl drieënhalve kilometer verder op zit, het voordeel is dan weer dat je drieënhalve kilometer in beweging bent.

Hahaahh zelfs de drieënhalve kilometer hoeft niet hier vlakbij zit ook een supermarkt en nog erger een Pizzaboer ook.

We staan naast een grote Concorde van een Duits stel maar ze wonen zo dicht bij Groningen dat ze goed Nederlands verstaan en hij het zelfs spreekt. Ze willen op de scooter naar Cadiz maar durven de camper niet onbeheerd achter te laten, ze wonen er ook in, dus we zeggen dat wij wel op letten voor ze, ze zijn helemaal blij. Als ze terug komen krijgen we zelfs een fles wijn moet toch niet gekker worden we zitten gewoon lekker buiten in het zonnetje en nog wijn krijgen ook.

16-1 OOOO zo heerlijk om half twaalf al in het zonnetje das lang geleden dan dat kon. Om half drie komt de Duitse buurvrouw er bij zitten en hij wil een keer naar Cadiz. Ze wil niet mee zegt ze ze wil in de zon zitten, maar waarom dan pas om half drie vraag ik me af. Nou ja das haar pakkie aan denk ik dan.

We zitten gezellig te kletsen en dan wordt om vier uur de fles wijn open gemaakt wat nootjes en olijven er bij dan wordt het nog gezelliger. We weten inmiddels dat zij Marina heet en hij Bernd, die om half zes weer terug is. Hij schuift aan en neemt ook een wijntje. Dan hoort hij dat Peter aan de baco zit, je ziet zijn gezicht oplichten, zijn wijn is nog niet op dus ik pak zijn glas en gooi het leeg, ze kijken me aan met stomverbaasde gezichten , ja nou je vindt baco toch lekkerder zeg ik, dan is dit de snelste manier, ze schieten dan in de lach.

Als Bernd de baco op heeft zegt hij dat hij ook wat lekkers heeft en komt terug met whiskey, ik kijk Peter aan en zeg tegen Marina dat wij ook wat lekkers hebben en haal de marie brizar.Nou zij vind het heel lekker maar hij niet zo. Prima fles is toch bijna leeg dus des temeer hebben Marina en ik.

Dan komt de Spaanse kaas op tafel en de marie brizar en whiskey zijn op wat Brend dan heeft weet ik niet maar smaakt niet vies. De kaas smaakt heerlijk maar ze zeggen dat de nederlandse kaas toch de lekkerste kaas is die ze kennen, mooi dan is er een stuk voor hun. We hebben toch genoeg.

Eten gaat het niet meer worden dus dan maar aan de toastjes met zalm. Peter gaat Giel nog even uit laten en komt dan terug met schrammen op zijn been. Uhh ja ik ben gevallen gleed van een stoepje af, joh echt??? Hoe zou dat nou komen.🤔🤭😄 Om negen uur wordt het toch te koud om langer te blijven zitten dus ruimen we de rommel op en gaan naar binnen. Maar het was gezellig echt gezellig.

17-1 Jongens wat heb ik een mooie titel voor een spannend boek. De verdwijning van twee pantoffels. Ja echt we zijn er twee kwijt, spoorloos. Eentje van Peter en eentje van mij en dat op dertien vierkante meter.

Binnen alles opgeruimd, voordeel dus, buiten gekeken maar niets te vinden zal Giel wel weer mee naar buiten hebben genomen en ergens hebben neergelegd. En ga dan maar zoeken. Klote hond.

Mariana en Bernd gaan toch weg vandaag jammer want ze hadden gezegd dat ze meer dan genoeg vlees hadden voor de barbecue nu moet ik zelf weer iets verzinnen voor vanavond😣. Als ze even later de camper een stuk vooruit zetten om de scooter en de fietsen in te laden zie ik Peter zijn slof liggen. Das de eerste!

Ik ga het bed opmaken en klopt Giel zijn kleed uit wat altijd op bed ligt en krijg nou wat daar valt mijn slof uit. Had hij helemaal ingegraven dus. Stom beest , maar we zijn weer compleet, en hebben weer warme voeten.

Een stappenteller …….….…..nou ik kan je vertellen dat dat rare dingen zijn en je ze makkelijk kunt manipuleren.

Liggen we in bed en ik kijk hoeveel stappen ik gedaan heb, he jammer zeg ik tegen Peet moet er nog vijftig. Ik kijk hem aan en zeg zou het ook werken als je met je arm zwaait? Lig ik daar als een gek in bed met mijn arm te zwaaien en verdomt het werkt ook nog. Ineens zit ik op de ingestelde aantal stappen.

18-1 De dag begint goed, het zonnetje schijnt en het is niet koud. Schoenen aan , telefoon mee voor de foto,s en Giel uit laten. Shit mondkapje vergeten dus even terug, daar gaan we weer.

Giel poept netjes in het gags en ik ruim het netjes met een poepzakje op. Gadverdegadver zit het aan mijn vingers, terug en handen wassen, dan gelijk ook zelf maar even naar de wc, telefoon uit mijn jaszak en in het wasbakje leggen voor het in de wc valt.

Sta ik daar waar ik de foto’s wil nemen ligt mijn telefoon dus nog in het wasbakje. Oooo hoe fout kan een ochtend beginnen ?!

Pieren zoeken

19-1 Vanochtend toch maar weggegaan van dit mooie plekje, ik heb wat parkeerplekken gevonden in Jerez de la Frontera, maar ja dan moet het wel wat wezen en dat waren ze niet. Op de foto lijkt het heel wat. Maar als je dan in Jerez bent moet je natuurlijk ook bij het circuit gaan kijken, en heel knap van buiten zie je dus echt niks door de hekken maar het geluid is er wel .

We gaan door naar Dos Hermanas daar hebben we in twee duizend zestien met de rondreis gestaan en leuk gewinkeld.

Wat zijn herinneringen toch rare dingen, ook nu blijkt de vooruitgang goed aanwezig te zijn geweest. We komen er met de camper niet eens bij en een camperplek zit niet in de buurt. Verder zoeken. En zo sta je dan net aan de rand van Dos Hermanas tussen de olijfbomen met iets verder op een benzinestation en een burger king. Net als in Puerto Real word er hier volop van de ruimte gebruik gemaakt om met hele families te komen eten. Geweldig die gezelligheid.

20-1 We laten Heulva en de rode rivier liggen waar ze liggen die gaan we wel een keer met San en Ger opzoeken. We hebben het idee dat de camperplekken en camper het hier een beetje voor gezien houden en Peter wil terug naar de kust.

Wat resulteert dat we na vierenzestig kilometer op een schitterend stekkie staan in Arcos de la Frontera, bij een riviertje met een waanzinnig mooi uitzicht en het geluid van koeien, kippen en ganzen. Hoe landelijk kun je het hebben. Giel loopt de rest van de dag heerlijk overal te snuffelen die kan hier geen kwaad.

Er schijnt hier zelfs een muis te wonen, zijn was hangt buiten en zelf is de muis niet thuis ook dat kan hier dus zonder dat het verdwijnt.

21-1 Zo das ff koud wakker worden, nog net geen tien graden in de camper

, maar wel mooi met de rijp zo op het gras en het zonnetje wat net doorkomt. Peter laat Giel weer uit wat steeds vaker voor komt, nee ik ga ‘s avond niet meer met mijn arm zwaaien om aan de stappen te komen, en ik zet lekker eerst de kachel aan om de ergste kou er uit te krijgen tot het zonnetje er in komt.

Gisteravond om acht uur zijn er nog drie campers, nou ja campers twee busjes en een vrachtwagen, aangekomen.

Vanmiddag een heerlijk eind gelopen en geklommen en dan ben je boven kom je aan de rand van Arcos de la Fronters en wat staat er ………..een markt. Nee ik ga er niet heen veel te mooie omgeving hier en ik moet nog uitknobbelen hoe ik weer via een normaal pad naar beneden kom. Wat ik alleen niet kan verklaren is hoe komen hier nou schelpen op een ijzeren paal en op de bladeren van cactussen terecht.

Als we weer terug zijn bij de camper zitten de buren heerlijk buiten te eten en dat ruikt zo lekker dat wij ook maar vroeger eten dan normaal.