Deel 21

Liggen we eindelijk weer eens een keer op het strand vind Giel het nodig om precies naast me een kuil te graven, binnen de kortste keren zit ik onder het zand. En bedankt Giel.

23-2 Mijn vent is vandaag jarig en wat doe je dan…….….…..…heel veel boodschappen halen. Niet omdat we visite verwachten maar gewoon omdat alles op is.

25-2 Nou jaaa a; twee dagen minder weer en zelfs vandaag regen, maar wel regen met hele zonnige stralen, Ger en Sandra zijn vanochtend vertrokken!!!

1-3 O o alweer een tijdje terug dat ik de pen ter hand heb genomen. Nou ja wee zijn de zevenentwintigste weggegaan uit Rota en op een hele grote parkeerplaats in Jerez de la Frontera gestaan die zo bar ongezellig was, maar voor een nachtje prima te doen.

Wel een mooie muziek tent in het park er tegen over.

De volgende dag dwars door Sevilla,

ach wat is dat toch een mooie stad en rete druk, zeker toen we er achter kwamen dat er een betoging gaande was

, naar La Palma del Conado gereden. Plek met sani station en een Nederlands stel die in een leuke DAF vrachtwagen redden er ook stonden waar ik gelijk naar toe ben gestapt om te vragen of ze boeken wilde ruilen en ze dat nog deden ook. En er is een leuke muurschildering verder is het een plekje van mwha kwee nie.

Onderweg nog wel iets gezien waarvan we geen idee hebben wat het nou is, we houden het er op dat het een kunstwerk zou kunnen zijn , maar wel waanzinnig mooi

Maar nu vandaag langs de schitterende vierhonderdvijfendertig die op sommige stukken grenst aan het natuurgebied van Donaňa en waar we beneden de Rio Tinto zien.

We hebben met Ger en San afgesproken op een plek in Castaňo del Robledo, maar als we er aan komen is het drie keer niks. Vijfhonderd meter verder op is een andere plek , maar daar moeten we de camper eerst langs een paar vuilcontainers wurmen wat we maar ook niet doen. We gaan terug naar de eerste plek en bellen met San en Ger om te overleggen, ze moeten nog vijftien kilometer, mooi kunnen wij kijken bij plek nummer drie, een oud voetbalveld vlakbij een begraafplaats.

We rijden er heen en het gaat er redelijk steil omhoog maar we hebben voor hetere vuren gestaan, dus dit gaat lukken. Dan komen we uit bij een grindpad wat schuin omhoog gaat, ik stap uit om te kijken en kijk hier hebben we ruimte. Ik stuur snel de coördinaten door en even later zien we ze beneden te ver doorrijden. Ik bel ‘zijn jullie dat die nu achteruit rijden? Ja is het antwoord, mooi dan blijf ik beneden wachten en zeg hoe jullie verder moeten. Peter is al met Giel terug gegaan om het zwaailicht aan te zetten.

En iets later zitten we heerlijk als vanouds weer et zijn vieren aan de koffie met appeltaart die San heeft meegenomen, omdat onze laatste dag vier maanden geleden met een barbecue is geëindigd, beginnen we er ook maar mee.

2-3 De weersverwachting is niet denderend en als we opstaan is het ook een klein wereldje. Peter komt op het idee dat als Sandra en ik de honden uitlaten en bij het oude kasteel in het dorpje gaan kijken, dat zij dan naar beneden rijden naar de eerste camper plek en we daar een bakkie doen. Het plaatsje overtreft onze verwachting en het kasteel blijkt een hele grote oude kerk te zijn die helaas niet open is.

En we zien een oude was inrichting waar de vrouwen vroeger hun was deden de datum die er in gegraveerd staat geeft zeventienhonderd achtentwintig aan en dan nog helemaal in tact.

We gaan verder, we willen naar Nerva waar de oude ijzermijn zijn en de Rio tinto loopt. San en Ger rijden voor op, hun navigatie geeft minder kilometers aan. En ja dan komen we er achter waarom.

Als die van ons nog twaalf kilometer aangeeft moeten we van de weg af en komen dan wel op zo’n onverhard pad terecht we schudden echt weer alle kanten op, de takken horen we langs de camper schuren ach ach wat krijgt ons ouwe gebakkie het weer voor zijn banden. En ik hoor Peter nog zo zeggen ”ik ga geen geiten paden meer op nee doe het niet. Nou sorry nu moet je even want keren is hier geen optie. Dan stopt Ger en stapt San uit en komt naar ons toe. Ik ga er ook uit en dan zegt ze, er liggen plassen en we moeten nog anderhalve kilometer zullen we even kijken hoe het verderop is. We lopen samen verder en zien dat het daar wel meevalt. Met een stok kijken we hoe diep het water er in staat en dat valt ook gelukkig mee net als de hardheid van de grond. Rustig aan rijden de mannen er doorheen en kunnen wij er even later weer in. (Video komt er aan.) 

Ik kijk Peter aan en zeg, ik snap het niet helemaal er moet zou toch ook een andere weg moeten lopen anders zouden wij niet nog twaalf kilometer hebben moeten rijden en hier gaat toch geen normaal denkend mens met een camper rijden? En wat blijkt???? Als we op de plaats van bestemming zijn komen we op een keurig geasfalteerde weg uit!!!

Ach weet je aan de andere kant hebben we weer iets meegemaakt wat ons nog heel lang zal blijven heugen zeker nadat Sandra heeft gezegd dat ze onverharde wegen niet had uitgezet op de navigatie.

Dus nu hebben we Sans weggetjes (onverhard maar grappig) en Wim en Hanny weggetjes (onverhard maar eng).

Om half twaalf staan we dus bij de mijnen in Nerva op zich stelt de plek niet zoveel voor maar de kleuren maken het goed. En het is hier best druk met komen en gaan van mensen . Zelfs een komen en gaan van touringcars  hier.

Zitten we buiten een broodje te eten komt er een man naar ons toe en vraagt iets. We snappen hem niet tot hij het woord cerveza uitspreekt. O hij wil een biertje, wij hebben het niet maar San duikt de camper in en komt met een blikje naar buiten. Man blij en wil er voor betalen, wordt nog blijer als blijkt dat het niet hoeft. Het blikje gaat bij de achter blijvers van een touringcar van mond tot mond.

Zo buiken vol San en ik gaan op pad, langs het info centrum , wat we natuurlijk niet bezoeken, naar boven waar we meer mensen hebben zien lopen en komen uit bij een meer met een rood bruine kleur.

Schitterend om te zien. We lopen verder de berg op en worden getrakteerd op een prachtige panorama uitzicht, met in de verte drie meren twee met een verschillende kleur blauw en een rood meer.

Als we op de top komen blijken er allemaal verbranden bomen te staan maar de picknick tafels staan er nog ongedeerd.

Vanavond kookt Sandra en we hebben uien nodig. Peter komt er mee dat hij weet hoe je zonder te huilen uien kunt schillen, gaat de camper en komt dan ingepakt terug.  Yes yes yes dit is de oplossing!!!

3-3 Om hier nog een dagje te blijven mmmm nou nee daar is het nou net niet leuk genoeg voor en ik heb , volgens de beschrijving, een plek gevonden met een breathtaking vieuw aan de Rio Tinto. Via de betere weg 😁😁 rijden we er heen en nu , ja het is mooi, maar adembenemend daar hebben we onze twijfels over , misschien komt het ook dat er weinig water is gevallen dat de rivier bij de camperplek droog is , maar we kunnen de campers er ook niet kwijt, we kunnen nergens vlak staan.

Ik toets de gegevens in van de camperplek waar we twee dagen geleden hebben gestaan , kijk Peter aan en zeg “wat raar het is maar anderhalve kilometer, dat kan toch niet. We rijden er heen en inderdaad het kan niet want het is een ander plek. Wel heel luxe , je hebt er water kunt je vuil water en wc lozen en er staat een benzine pomp. Nog nooit gezien! Het is dus gewoon een andere plek, dom Manja weer heel dom.

Dan toch maar de goeie ingevoerd en dat kan volgens ons ook niet, deze is dik vierentachtig kilometer verder en we hebben eergisteren achtennegentig gereden en vandaag dik achtenvijftig terug dus moet het nu iets van veertig kilometer zijn.

We rijden terug en volgen gewoon de borden van La Palma del Conado. Het is een lange mooie kronkelige weg dus hoe kun je verkeerd rijden? Nou niet dus want na anderhalf uur staan we weer op de plek waar we drie dagen geleden ook hebben gestaan. Trouwens tis best wel een leuk klein stadje hebben San en ik ontdekt.