Dus wel 6

23-2 Hieperdepiep mijn vent is vandaag jarig! Verder niks gedaan er is geen visite langsgekomen, heel raar want het is prachtig weer, maar hij is ook niet vergeten de telefoon stond niet stil dus hij voelde zich wel echt jarig.

27-2 Het is hier zo een lekker en mooi plekje dat we er nog steeds staan en ……………….niks gedaan hebben, nou ja dat is ook weer overdreven want we moeten toch Giel uitlaten, maar verder bijna eelt op onze kont van het zitten.

Verder vandaag prachtig weer maar de wind giert wel om de camper dus wat gaan we doen dan blijven we of gaan we toch maar verder.

2-3 Uhhh je merkt het hé niks geschreven al die tijd dus zijn we blijven staan en dat is geen verkeerde beslissing geweest, want wat hebben we een mooi weer gehad. Maar ja na een dikke week is echt alles op dus alleen daarvoor moeten we al weg. En ach een week op dezelfde plek…… er zijn nog zoveel andere mooie plekken.

En laten we daar nu weer staan!

Ik had hem al gezien vlakbij Mazarron en we willen toch héél, maar dan ook héél langzaam via het binnen land terug dus ja wat let je dan om die kant weer op te gaan.

Maar goed we rijden dus terug naar Mazarron inderdaad die mooie bochtige 332 weg met zijn bloeiende amandel boompjes en dan als we in Mazarron zijn worden we toch door een wir war van smalle straatjes gestuurd, waarvan sommige zo smal zijn dat we met de rechterkant van de wielen op de stoep moeten rijden en als de navigatie dan aangeeft of we links of rechts af moeten ze net te laat is en we al voor bij de afslag zijn. Hoezo traag internet.

Nou dat is dus helemaal goed knudde, denk ik een goeie provider te hebben gevonden die via Vodafoon levert, nou echt nog nooit zo’n waardeloos internet hier gehad. Echt spijt als haren op mijn hoofd en je weet dan zijn er nog al wat. En dan bel je een paar keer met de melding dat het meer dan prut is en wat krijg je dan voor antwoord “sorry mevrouw daar kunnen we niets aan doen”.

Uiteindelijk we komen uit de straatjes en dan moeten we ineens een grindpad op. Ja nu net op tijd.

Peet kijkt me aan en vraagt, wat doen we, en ik denk moet dat? Moeten we echt dat ouwe gebakkie dit aan doen? Dus nee en we rijden verder naar de plek waar we eerder hebben gestaan. Peter laat Giel uit en ik zet een bakkie thee.

Heeft hij de thee op en zegt, ïk ga het toch proberen, anders voelt het niet goed. En ohhh wat ben ik blij dat hij het gedaan heeft want was is het hier zo mooi.

3-3 Wat is het hier stil echt je hoort helemaal niks. Als je hier een scheet laat denken ze dat de oorlog is uitgebroken zo stil.

Weer heerlijk met Giel gelopen en van de ene in de andere verbazing gevallen. Wat ruïnes staan er en wat een enorme aanvoer van cement en beton moet dat vroeger geweest zijn, en dan vraag je je af hoelang hebben ze hier gebouwd en gewerkt want echt de bouwwerken die er, oké als ruïnes, nog staan zijn enorm.

En dan zo je fantasie laten werken over hoe ze hier hebben gewoond, geleefd, en gewerkt en dat je dat kunt doen ‘s ochtend om negen uur in je korte broek, mens dat is toch wel een luxe. Nu vraag je je waarschijnlijk af waar we al dit moois hebben gezien. Het zijn de mijnen van Mazzoron  Er staat ook een video nou ja kleintje dan maar geeft wel een indruk hoe mooi het hier is.

We staan weer in Cartagena en o zo leuk, nou ja vinden wij dan hé. Komen we aan rijden komt er zo’n gorilla, hoe ze in vredesnaam aan die bijnaam zijn gekomen echt schiet me maar lek, maar het zijn mannen die je naar een parkeerplekje wijzen . Maar het is vol en dan wijst hij naar een plekje op het gras. Prima!! Leuk!! Dus nu staan we midden in Cartagena op het gras met onze giegel na de rotonde en een fontein. Nu kunnen we veel, maar zelfs wij hadden dit nooit kunnen bedenken.

Ons uitzichtEn 's avonds

En nu we hier toch staan gelijk even opgezocht hoe de mijnen van Mazarron zijn ontstaan. En het is al indrukwekkend maar als je dan weet dat het in de romeinse tijd al begonnen is is het helemaal indrukwekkend. Alleen jammer dat we geen romeinse helm hebben gevonden maar waarschijnlijk was de arbo toen nog niet zo fel op het naleven ervan.

Ach ach gaan we een stuk lopen stapt Peter mis op de stoeprand en gaat tie plat op zijn plaat. Zit tie weer rechtop en vraagt met een zielig stemmetje “wat gebeurde er nou? Nou ja je stapte naast de stoeprand , zeg ik en toen kwam de grond dichterbij. Maar ja hij heeft wel last van zijn pols zijn ellenboog en knie geschaafd. Maar voor jullie massaal fruitmanden gaan sturen … we zijn voorlopig nog niet thuis.

Sta ik te koken hoor ik Peter gniffelen, wat is er vraag ik en hij wijst naar buiten. Staat er een vrouwtje voor over gebukt met een steen op de grond te slaan. Dan pakt ze iets op en we hebben het idee dat ze het in haar mond stopt. Even later staat ze aan de zijkant van de camper en doet hetzelfde alleen stopt ze nu de kleine steentjes in haar jaszak, laat de rest liggen en loopt dan weg. Vreemde mensen heb je toch rondlopen op deze aardkloot.

4-5 Wauwwie wat hebben we gelopen en genoten van Cartagena wat een gezellige stad en wat een prachtige gebouwen. En nu maar hopen dat ze sommige gebouwen mooi gaan opknappen en niet zo als de arena er een nieuw stuk op metselen. Ja hier valt heel wat te zien, zoveel hadden we nu ook weer niet verwacht , maar gezien de geschiedenis is het ook wel weer logisch.

De oude arenaHet oude deel en het nieuwe Dit is de voorkantMooi nu hopen dat ze de gevel afmaken

Na dik vier uur komen we weer terug en dan Giel weer uitlaten of dat de voetjes nog niet genoeg gedaan hebben.

Maar we belonen ons wel, we gaan lekker uit eten. We beginnen met calamares of te wel inktvis, waarvan sommige stukken net fietsbanden lijken. Dan lekker entrecotes die best groot is, met patat er bij die rijkelijk in de olie heeft gezwommen. En dan het toetje Peter neemt een merengue soufle mierzoet maar wel lekker en ik ga voor de cheese cake en die is ook jammie. Zo lekker hier niet het eeuwige ijs als dessert. En dat eten we allemaal buiten op in het zonnetje met zo’n eenentwintig graden.

5-3 Godallemachtig schrik ik me toch wakker van gebonk op de camper, is het Giel die zich zit te krabben en met zijn poot tegen de zijkant van de camper aan bonk. Kut beest.

Rond één uur komen we aan in Murcia bij Ikea. We schrikken ervan hoe vol het er staat tot we er op rijden en dan lijkt het wel een kindergebitje wat aan het wisselen is zoveel open gaten er nog tussen zijn. Zo dat is ff mooi mee genomen . De weersverwachting ziet er top uit en ja sorry kon het niet laten heb gewoon weer gekeken. Maar van de vooruitzichten worden we toch wel weer blij, het schijnt echt tropisch warm te worden met zo’n tweeëndertig graden. Nou ja wordt het te erg kunnen we altijd nog een opblaasbadje halen bij Ikea,