Dus wel 7

10-3 Zwembadje net niet nodig geweest en na vijf dagen verlaten we Murcia nou ja in dit geval de camperplek bij Ikea. We vullen eerst water waar je engelengeduld voor nodig moet hebben want echt het is een straal van iemand met prostaat klachten zo’n zeikstraaltje komt er uit.

De plek in Murcia centrum staat vol dus moeten we verder , en dan lopen we vast in het drukke Murcia. Weet je zeg ik tegen Peter, we laten Murcia lekker zitten en we gaan door naar Albaceta.

En dan rijden we op zo’n mooie weg de RM 422/423 en dat is dan het gave als je de snelwegen uit zet dat je op wegen zoals deze komt die om te zoenen zijn.

En dan kom je in Albaceta en heb je al het geluk van de wereld want er is nog maar één plekje.

12-3 Gisteren dik vijftien kilometer gelopen en genoten hier. Ja sorry wordt een beetje afgezaagd maar tis gewoon zo.

 Even een fiets uitzoeken

Ook dit is een prachtige stad, die wel heel erg druk was met een of andere wedstrijd van hardlopen en fietsen, maar dat maakte het misschien alleen maar gezelliger door alle drukte. We hebben door allerlei kleine straatjes gelopen en kwamen uiteindelijk bij ons doel uit Pasaje de Lodares. Of in gewoon Nederlands een doorgang maar wel zo ongewoon dat het het meest gefotografeerde gebouw /doorgang van heel Albacate is. Het is al in negentien zesentwintig gebouwd met de bedoeling dat het luxe commerciële uitstraling had en er ook woningen gecreëerd werden. Nou ik teken er voor om daar te mogen wonen. Heerlijk geen ramen meer lappen.

Maar helaas we moeten weer weg je mag hier maar achtenveertig uur blijven staan en de mensen om ons heen verdwijnen ook dus laten we dan maar eens netjes meedoen.

Onderweg nog drie plekken aangedaan maar jongens wat een armoe, met als resultaat dat we nu al in Cuenca staan. En dat ging hier ook niet zonder slag of stoot. De eerste plek dan ……….. wel zo raar……. Moeten we rechtsaf komen dan tussen allemaal geparkeerde auto’s door, loopt de weg omlaag dan scherpe bocht naar links en belande we op de binnenplaats van een ziekenhuis.

We kijken elkaar aan halen onze schouders maar op en volgen braaf de navigatie, he he rechts af en dan komen we aan op de plek van de coördinaten. Nou die plek kennen veel meer mensen hier in Cuenca en niet alleen voor het uitzicht aan de hoeveelheid condooms te zien die er hier liggen.

Dan naar de volgende alleen belande we nu bij de brandweer binnen. Is vast ook niet goed.

Peter had al ergens een camper zien staan langs de weg dus nu daar maar heen.

En daar staan we dan met uitzicht op een parkje en een pizzeria aan de overkant., waar we net een heerlijk vandaan hebben gehaald.

Peter had het al gezien maar ongeveer honderdvijftig meter van waar we staan is een hangar met een helikopter er in. Zien we toch even later dat ding naar buiten komen en opstijgen. We worden hier toch wel verwent .

Ja dan komt hij weer terug ook hé en gaaf joh zo in het donker . Peet gaat Giel nog uitlaten en neemt zijn telefoon mee om foto’s te maken en te filmen. Komt even later met een vette grijns op zijn gezicht terug en geeft me gelijk zijn telefoon. Weet niet of het gelukt is hoor zegt hij er nog bij, want moet je nu bij het filmen ook dat rode knopje indrukken? Uhh ja Peet dat is wel zo handig anders doet filmt hij niet.

Zo raar als we de andere plek die Peter gevonden heeft via Google nemen is het maar vier en een halve kilometer en via de navigatie veertien. Kijk dat een ingevoerd gewicht meespeelt snap ik maar ik ga nu toch eens kijken bij de instellingen wat er staat en of ik het kan veranderen.

Holy mosy ja kijk dat is dus niet zo heel raar. Ik heb er wel een tank camper van gemaakt met het ingevoerde gewicht van zesenveertig ton. Nu terug op drie en een halve ton en kijk nu is het hier ook vier kilometer.

De ander plek is wel zo mooi dat we staren en kijken en staren en vergeten onze open gevallen bekkies dicht te doen.

Vanuit hier kijk je over het oude Cuenca , net als veel oude steden gebouwd door de moren zo rond de achtste eeuw, gebouwd is tussen een kloof. Nu hier een flink stuk gelopen , morgen de stad in.

14-2 Zo dan nou dat hebben we geweten, om half twaalf weg en om vijf uur weer terug met afgesleten voeten en een volle buiken.

Jongens wat een stad, het oude deel dan , geweldig echt alsof het er altijd zo gestaan heeft. Uhh dat bedenk ik me nu dat moet dus wel anders stond het er nu niet meer.

Het enige wat tegen viel waren de hangende huizen , zeker bij Peter want die had een totaal andere voorstelling, die heeft op internet van een roestvrij stalen constructie iets gezien de echt tegen de bergwand waren gemonteerd en waar je in kan slapen. Na goed nadenken kom ik er achter dat dat ergens in Peru was.

Moeten we toch een keer naar Peru om deze te zien

Heerlijke vent. Maar hier blijken het de huizen niet te zijn maar de balkons die boven de kloof gebouwd zijn en gezien dat dat al in de vijftiende eeuw gedaan is is dat wel spectaculair.

Het is wel jammer dat er boven de kloof nog maar drie zijn overgebleven maar beter drie dan geen een moeten we maar denken. Verder dwalen we door allerlei kleine straatjes en raken o helemaal verliefd op Cuenca, we komen hier zeker nog een keer terug.

16-3 Hoezo terug we zijn nog niet eens weggeweest , wel vijf kilometer naar beneden gereden en staan nu op een mooie plek aan de rio Jucar.

Waar blijkt naderhand veel mensen staan die aan bergbeklimmen doen, leuk om te zie.

En dan sta je zomaar ineens met een stel Engelse te praten die dachten dat de plattegrond op de zijkant van de camper met de afbeeldingen van de landen waar we geweest zijn iets te maken had met de EU. Even later vertellen ze dat ze in Arnhem hebben gewerkt en het daar heel fijn hebben gehad en de pannenkoeken zo lekker waren en dat hij die deze mist, dus wat doe je dan ? Inderdaad een stapeltje pannenkoeken bakken. Nog nooit zulke verbaasde en dankbare gezichten gezien.

17-3 Nu wel echt weg want het water raakt op en we moeten wassen.

Gaan we water tanken komen aan waar we wezen moeten maar kunnen niets vinden dan zien we een lucht met water zuil rijden er heen maar zien verder niets. Staat er ineens een wel hele leuke man naast de camper en vraagt “aqua” ja knikken we, toilet is de volgende vraag en weer knikken we braaf ja en dan laatste vraag van hem “grey water”? Ja ook nog. Hij wijst naar drie verschillende kanten. Ja duh vandaar dat we het niet zagen stiekem verstoppen.

Kom zegt hij en loopt voor ons uit helpt mee met aanwijzingen en dan staan we keurig boven de vuilwaterput. Dan loopt hij al vooruit naar de loosplek voor de wc zorgt dat alles al klaar staat als we het vuile water kwijt zijn. En dan vult hij zelfs schone water voor ons, nou vertel mij maar waar je zo’n service vind.

En dan he, zo leuk vinden we het , sta je bij een supermarkt die wasmachines buiten heeft staan met eentje van achttien kilo, je duvelt je vuile was er in betaald met je credit kaart en wacht in de camper op een seintje op je telefoon dat je was klaar is. Lachen toch.

Alles weer in de kast en dan door naar Villalba de la Sierra mooie plek op de foto alleen als we er aan komen blijkt dat je er maar vijf en veertig minuten mag staan. Ik ben met Giel gaan lopen maar had het al met vijftien minuten gezien. Best mooi hier maar geen idee waar ik vijfenveertig minuten voor nodig heb om het hier te bekijken. Twee uitkijk punten waarvan er eentje niet eens bijzonder is.

Dan bedenk ik me ineens dat we waarschijnlijk dicht bij de betoverende stad moeten zijn en laat dat nou zo zijn. Navigatie aan en rijden maar.

We moeten nog negen kilometer maar ik krijg het idee dat we bij het hotel hadden moeten stoppen en waarachtig als we op de plek van de coördinaten zijn kijken we prachtig uit over Valdecabras. Nee dan de negen kilometer maar terug en daar staan we tien minuten later.

Dan maar weer eerst Giel uitlaten want die vind het nog steeds niks in de camper.

En gadverdarrie wat erg hier, denk je een prachtige plek te hebben stik het hier toch van de processierupsen en niet normaal. Meterslange slierten over het paadje en niet één nee heel veel.

Je kunt amper een paar passen zetten of de volgende rij kruip er alweer.

 En dit is maar een heel klein rijtje😖

En als je even later Googled dan schrik je je rot wat dat bij een hond kan aanrichten. Weg hier morgen.

18-3 Nou snel weg dus maar niet we staan hier nu bij de betoverde stad en ja dan is het toch wel jammer om niet te gaan. Dus Giel op een veilige plek uitgelaten en wij er heen.

En dan loop je daar en dringt het besef tot je door dat je op de zeebodem loopt van tachtig miljoen jaar geleden Dat moet, net als de zee toen, ff bezinken.

We hebben er tegen aan geduwd maar het viel niet om

Peter neemt de leiding die heeft het plattegrondje in zijn handen en yeahhh we lopen lekker tegen de stroom in. Na ruim tweeënhalf uur staan we weer bij de camper vol verbazing van wat we gezien hebben.

Dan wel weg Peter heeft een leuk plekje gevonden in Laguna del Marquesado. Nu word je wel op een heel verkeerd been gezet want een lagune op anderhalve kilometer hoogte is een beetje vreemd. Dorpje is oud heeft een beetje weg van een spookstadje maar heeft wel vijf en veertig inwoners een grote kinderspeelplaats en een hele nieuwe camperplek voor drie campers met alles er op en er aan. en ze werken er heel hard want er staat een kruiwagen met klapband waar zelfs de kuip van af geschoten is.

 Trouwens de weg hier heen was ook niet verkeerd, beetje smal, beetje hoog soms zonder vangrail maar wel heel erg mooi. Staat op een filmpje