Overwinteren 2017 2

22 december 2017 - Cendras, Frankrijk

Wat een klote nacht, Giel was strontvervelend en Peter heeft hem zelfs om half twee s ’nachts er nog uitgelaten Maar helaas pindakaas heeft het geen moer geholpen. We geven de schuld maar aan weinig rennen voor hem. Dus vanochtend maar gelijk een flink stuk met hem los, langs het meer. Ach toch maar dan kunnen spelen en met stokken gooien. Nou dat idee is geweldig alleen die oren he, een drama weer. Zitten zeker Spaanse pepers in. Gewoon niet komen, ja om te spelen, als ik een stok oppak rent hij al weg om hem op te halen, maar verder gebeurt er niks, nada, noppes. Klote hond. Laat hem achter in Spanje, kan die zijn familie opzoeken!

Na ontbijt weg wezen, ja met Giel, ik zei toch Spanje en we zitten nu nog in Frankrijk. We rijden richting Montelimar tussen sneeuwbuien en af en toe zon. Op sommige plekken ligt een aardig pak sneeuw, wel lekker om dat achter je te laten, maar brengt ook wel een beetje in de kerstsfeer.

Weet je, dit niet weten waar je vannacht slaapt brengt je wel op leuke plekken, zoals nu. Nee eerlijk blijven Man, de eerste camperplek was niet leuk. Naast een kermis en dan ook nog € 9,60 betalen voor niks. Nou ja niks, denk een zooi herrie van de kermis. De volgen de camperplek op de app geeft aan dat we de weg moeten volgen, doen we braaf, maar ineens ruik ik me der toch iets. Net verbrand rubber of weet ik veel wat. Kijk achter me de camper in m, en die rook mens r zie niks. Aha vooruit is wel wat te zien. Één dikke witte rook wolk. Heeft er iemand zijn motor opgeblazen. Zodemekaai wat een meur en die rook slaat me der toch op je ogen. Die is zo dik dat je de tegenligger niet ziet, en hij jou ook niet neem ik aan.  Iets verder zien we een bord met camping teken en campertje er op. Nu weten we dat de meeste campings gesloten zijn maar we wagen het er op.  En kijk nou het hek staat open. En je weet het he een brutaal mens……

En tis gelukt, ze waren gesloten maar we mogen blijven slapen zo maar zonder kosten.

8-12 En geslapen hebben we, wat een rust hier. Zelfs Giel hebben we niet gehoord. Als we het water pompje aan zetten om ons te wassen en koffie water op te zetten, komt er niets uit de kraan.  O nee he wat nou weer. Bevroren?? Dat kan toch noch niet , in de camper is het 8 gr. Wat nou weer. Echt ik had me snater moeten houden toen Jelle en Annemiek in de camper stonden en ik zo zei van “moet je opletten is de binnenkant klaar begeeft de motor het” . Het lijkt wel of het nu staps gewijs met kleine dingen gaat gebeuren.  Dan Giel maar uitlaten met ongewassen snuit, der is toch niemand die me kan ruiken. Als we terug komen heeft  Peter het euvel opgelost. Blijkt het heveltje  om de watertank snel leeg te laten lopen half open stond en dan is de druk weg van het waterpompje. Pjieeet ook weer opgelost en verklaart gelijk de half volle watertank. Gelijk me gewassen en wegwezen.

Maar voor we weg gaan eerst nog even een bedank briefje in het engels gemaakt en samen met een pak stroopwafels aan de deur kruk gehangen.

Dan verder richting Montpelier, dat was het plaan , maar als we het terrein af rijden loopt er een hond met ons mee. Neeee willen we niet straks wordt tie nog aangereden. Zou je toch niet gebeuren dat we heir de eerste zwerfhond al aan onze kont hebben hangen he.  Nou dan wel een hele bijzondere want deze heeft een bel, een zender om zijn halsband  en een of ander floepie, soort antenne. Komt zeker van mars of zo. Net als ik uit wil stappen schiet hij een zijlaantje in en is verdwenen. Pffft gelukkig die word niet platgereden.

Foto’s

1 Reactie

  1. Francien kruijs:
    22 december 2017
    Die Giel is me d'r eentje.