Deel 6

Ach morgen hebben we er weer ééntje. Tis net snoepen, zoveel verschillende smaken aan huizen hier.

Nou over verschillende smaken gesproken. We hebben er nu weer eentje die is wel heel apart. Allemaal gebouwtjes, als je denkt we hebben ze gehad is er weer eentje en allemaal benut, een gereedschap dat er staat echt ongelofelijk zoveel. Het huis zelf is ook leuk alleen de slaapkamers zijn zo klein dat de deur tegen het bed aan komt en niet helemaal open kan. Oké er staan twee persoons bedden in, maar dan nog. Kasten staan er ook niet in, waar moet je dan weer  je kleren en beddengoed laten. Buiten is er wel een hele ruime kamer met  een aparte  wc en wastafel. Dan , let op, moet je naar buiten want daar is de douche. Uhhhh ja douche verrek die hebben we binnen niet gezien. Dus ff rekenen. We hebben vijf slaapkamers en één  douche die buiten zit?? Vreemd. We bekijken buiten het hele gebeuren nog eens goed en wat een grond zit er bij, wat een uitzicht. We nemen afscheid van deze aardige makelaar  en gaan hier zeker over nadenken. 

18-4 En weer naar de volgende, begint aardig op een werk vakantie tw lijken. Deze makelaar  ontmoeten we bij een Repsol station, maar als we bij zijn doorgegeven  coördinaten zijn staat er van alles maar geen Repsol te bekennen. Terug naar de rotonde en andere afslag dan maar. Nou al rij je de tank leeg  ook hier niets. Peet zegt al, we gaan de grote weg maar op en kijken daar wel. Krijg nou een dikke lip, staat het hier totaal niet in de buurt van de coördinaten,  maakt niet uit we hebben het gevonden. Even later komt de makelaar  en rijden we achter hem aan naar het huis in de bergen. Schitterende weg, maar hoe verder we rijden hoe verder we van de bewoonde wereld af komen.  He he we zijn er. Eerste indruk? Goeie morgen hier zit wel werk aan, zowel de buitenkant als de tuin. Dan binnen. Tis gelukkig  donker  anders had de makelaar gezien dat we wit wegtrekken. Jongens kom op, in Nederland had er een bordje " onbewoonbaar verklaard" opgehangen. Nee weg wezen voor dat het plafond naar beneden komt. Echt ik heb geen idee hoe roze de bril hier van de fotograaf geweest is en het was vast een ras optimist en die goed kan fotoshoppen. Op de terugweg naar Turis komen we langs het dorpje Alborach. Gewoon ff snel kijken of er hier iets is. Laat ik er nou twee vinden. Gelijk bellen en zowaar ze nemen alletwee  op. Gelijk een afspraak gemaakt bij de ene voor vanavond  achtien uur dertig.  Van de ander krijgen we even later een berichtje dat het huis met bijgebouwen wel staan maar zonder vergunning.  Snel Patrick gebeld en samen hebben we zo van nee niet doen. We spreken af bij de Consum.  Omdat we niet terug gaan naar Turis hebben we tijd genoeg en lopen door Alborach heen, en zien mensen gezellig aan tafeltjes zitten. Bakkie vraag ik? Best is het antwoord. We zitten net komt er een chinees vrouwtje aan. Drink, eat vraagt ze, aja waarom niet. Peter neemt een baco en ik een cerveza en we krijgen gelijk de kaart erbij. O vandaar een chinees vrouwtje,  tis gewoon een chinees, best lekker weer een keer, en leuk ze hebben drie verschillende  dag menu's.  Dus als je twee verschillende  neemt heb je lekker veel keus. Peter neemt ook nog gebakken garnalen als voorafje. 

O uh eerst het voorafje van het menu een chinese salade oftewel ijsberg sla met wat wortel en kool en een sausje er over, en de eiersoep. Dan komt er een vlees gerecht geen idee van welk menu maar het is lekker, dan twee keer de mie, vreemde manier van serveren maar maakt niet uit. Mie op dan weer een het andere vleesgerecht met noten. Ook erg lekker en als dat op is ja dan komt Peter zijn voorgerecht de garnalen. Nou  en die zijn lekker. Gadverpielekus wat ben ik blij dat het er veel zijn. Als afsluiter neemt Peet nog ijs en een cappuccino en ik een gewoon bakkie. Heerlijk in het zonnetje dan uitbuiken. Wat een luxe toch. En ach dan zit je lekker is het een beetje gezakt neem je lekker nog een tweede kop koffie.  Uiteindelijk gaat Peter betalen en komt dan helemaal glunderend  terug met  een bierglas een dicht bierflesje. Kijk gekregen als souveniertje. Ja ja gekregen, nee echt nou, ja ik heb er eerst om gevraagd en toen heeft ze nog gekeken  of het glas wel heel was, maar ik hoefde het niet te betalen. Ouwe mazzelpik.

Om achtien uur dertig staan we bij de consum en het is er een af en aan rijden van auto's behalve die wij moeten hebben. Gelukkig staat er aan de overkant een bankje waar we maar gaan zitten. Inmiddels is het bijna negentien honderd uur en ga ik maar eens bellen. O zijn jullie er al, nou dan ben ik er met vijf minuten. Zal wel spaans wezen denken we dan maar. 

Het huis ligt aan een smal weggetje waarvan we ons afvragen of we er wel met de camper kunnen  komen. Aan de buiten kant ziet het er goed uit maar als we binnen komen is het heel claustrofobisch,  angstig gewoon. Nope word hem ook niet dus. En weer terug naar Turis, lijkt onze eigen plek wel. Morgen daar weer een huis bekijken. 

 Hoe luxe kun je het hebben. Worden we klokslag elf uur bij de camper opgehaald. We zijn weer benieuwd wat we nu weer te zien krijgen. Zo heel langzaam aan begint de lol er toch wel af te gaan. Maar goed dit huis staat één  kilometer buiten Turis , en de makelaar doet zijn best om Turis aan te prijzen. Kijk hier heb je de tandarts, daar de huisarts , hier kun je wijn kopen en daar zit een heel goed restaurant.  Leuk zo,n enthousiast mens. 

Dan komen we bij een huis en denken o mooi hek, maar nee hij stopt niet en rijd door. Stopt dan bij een identiek hek stapt uit en doet het open. O kijk Peet dit is het dus.  We lopen het hek binnen en de voorkant ziet er al goed uit. Dan kunnen we naar binnen.  We zeggen niets maar kijken verwonderd om ons heen. Een hele grote keuken die ziet er echt mooi uit. Er zijn vijf kamers die er allemaal even mooi uitzien. Jongens waar zit het addertje? Badkamer, deuren, kozijnen alles gerenoveerd. Ramen voorzien van dubbel glas. Dan naar buiten , ook hier netjes is gewoon een kwestie  van gezellig maken met planten en potten. Dan zien we het zwembad ook dat is opgeknapt.  Dan lopen we om het zwembad heen en krijg nou wat dat is het eerste hek waar we net aan voorbij reden. Dat hoort er dus gewoon bij, en de parkeerplaats is groot genoeg voor zeker twee camper en de auto. Vol verbazing  kijken we rond. Er staat zelfs nog olijfbomen en een vijgen boom. De makelaar  komt bij ons staan en zegt dat het bos waar we naar kijken er ook nog bij hoort. Nee hé ook nog een privé bos?. Als er in het huis geen addertje zit , dan zit die vast in het bos. Maar dit huis is top.

Ahhh dan komt het, ja ja er is geen water en ook geen septictank.

We gaan terug en nadenken en het filmpje wat ik gemaakt heb doorsturen naar Patricken overleggen  wat betreft het water en de septictank. 

Hoe meer we er over nadenken hoe mooier we het  vinden. Ik ga de makelaar bellen met de vraag of we maandag nog een keer mogen kijken. En gelukkig kan dat ,en weer om elf uur. Ik geef het gelijk door aan Patrick  zodat die mee kan kijken. 

O jongens wat  duurt een weekend dan lang. Eindelijk Eindelijk is het maandag, en Peet, hij zegt van  niet maar kan volgens mij niet wachten. Iets voor half elf rijden we al naar het huis en komen uiteraard  veel te vroeg aan het is nog geen vijf minuten rijden vanaf de camperplek. We zetten de camper langs een muurtje van, misschien onze toekomstige  buurman die er nu is want het het staat daar open.Als ik uitstap hoor ik no no no, uhh ja? Hij zet eerst zijn hond binnen en dan lopen we elkaar tegemoet,  de buurman en ik dan. Ik leg uit dat we naar het huis komen kijken hij begrijpt me gelukkig. Dan vraagt hij of we een cerveza willen en wat te eten. Cerveza nu al, tis net half elf, nee voor een biertje is het nog te vroeg. Maar een kop koffie zou wel lekker  zijn. En ja hoor hij gaat koffie zetten.  Peter komt er ook aan en vol bewondering staan we naar zijn zwembad te kijken. Heel groot en wel zo mooi. Even later zitten we aan de koffie  en komt de makelaar er al aan, ook die is vroeg. Die komt ook onze kant op en blijft dan gezellig met de buurman praten, of nou gezellig,  wij hebben koffie gekregen de makelaar krijgt niets. Ondertussen heb ik Patrick aan de telefoon en gaat het feest beginnen.  Ook hij is onder de indruk van hoe het er binnen en buiten uitziet. Patrick stelt de vraag over het water aan de makelaar, wat ons nu duidelijk wordt. Het is grond water en alleen geschikt voor de tuin. En de septictank,  waar Peter  achter is gekomen, is er wel alleen een heel oud systeem, die ze vroeger een sterfput noemde. Maakt me niet uit hoe ze het noemen er is in iedergeval iets. We hebben het huis nu weer goed gezien en overleggen met Patrick dat hij een bod kan uitbrengen en we zelfs bereid zijn om tot de vraagprijs te gaan. Maar we benne Hollanders he dus alles wat er af kan is meegenomen. 

Na een half uurtje krijgen we een mailtje  dat hij het bod heeft uitgebracht en de makelaar het persoonlijk met de verkoper gaat overleggen.  Oef dat word spannend.