Deel 7

8-1 O jongens gisteren toch zo iets goeds gedaan.

We hadden het zo warm onder de boom dat San en ik zoiets hadden “we gaan zwemmen “ en dat hebben we gedaan. Was in het begin wel heul heul erg koud maar toen we door waren was het lekker fris.

Maar goed na 2 dagen toch weg van dit mooie plekje en wel 15 km opgeschoten vandaag. Ja we leggen wat kilometers af op een dag.

We staan nu bij de haven in Estepona, en das weer een leuk plekje.

Vanochtend met Sandra, ja de heren blijven thuis met de honden, na de stad gelopen en o wat een leuke straatje achter het strand. Oude vissershuisje maar zo leuk met al die potten en planten.

De stad verder viel ons een beetje tegen dus langs de haven , met al zijn winkeltjes wat je toch weer een vakantie gevoel geeft terug naar de campers gelopen.

9-1 Ach zielig joh, Ger is het volgend slachtoffer van de pot en teiltjes ziekte. Die heeft vannacht meer van de wc dan van zijn bed gezien als we Sandra zo horen.

Gelukkig waren we al van plan om naar Casares te rijden om daar de cassettes te legen en water te tanken. Dus dat is een klein geluk bij het schijterig ongeluk.

Maar wij moeten hier eerst even met Giel naar de dierenarts voor een gezondheidsverklaring. Komen we daar krijgen we dus even een wegtrekker van jeweste. Giel zijn paspoort blijkt niet in orde te zijn. Alle papieren zijn dat wel maar onze eigen dierenarts heeft vergeten een stempel en handtekening in zijn paspoort te zetten van de uitslag van de bloedtest.

De dierenarts is zo vriendelijk om te bellen met de desbetreffende instantie in Spanje om te vragen of hij dit mag doen en dat mag gelukkig. Alleen nu is de wet verandert en het is geen 10 dagen maar 7 dagen voor de gezondheidsverklaring. Dus zonder dat er iets gebeurt is gaan we weer weg.

We rijden naar Casares en komen in een file terecht, even later zien we een vrachtwagen achteruit de berg oprijden die een andere vrachtwagen omhoog trekt. Knap staaltje auto rijden.

In Casares zit Sandra heel zielig op het trappetje van de camper te wachten, Ger is zijn bed weer ingegaan. We lossen het vuil en vullen het schone. Dan vertellen we het verhaal van de dierenarts en dat we daar toch maar maandag of dinsdag weer naar toe gaan, dus terug naar Estepona.

Maar omdat Ger nog zo beroerd is blijven we hier een nachtje. Niet verkeerd hoor mooie plek met uitzicht op de gieren.

Heerlijk geslapen en als ik met Giel loop is er geen gier meer te zien, tis toch om te gieren he? O O wat ben ik toch lollig.

Trouwens gisteravond appte Sandra nog een schitterende foto van Casares door en melde ook maar meteen dat er vleermuizen waren. Ik zo bljj dat zij die foto gemaakt had hoefde ik er niet meer uit.

Ha er mogen dan geen gieren te bekennen zijn, maar Peter roept ineens van “Man fototoestel snel “ En ik zo braaf als ik ben kom dan gelijk aan rennen. Kijk boven op de rots steenbokken!  Ja krijg nou wat daar staan ze.

En dan staan we weer in Estepona als of we niet zijn weggeweest, maar zo stom , kom je terug na 1 nachtje weg geweest te zijn hebben we het er over nou die staat er nog en die ook. Pfffft was maar 1 nachtje!!

Vanmiddag met Peter en Sandra , Ger is nog steeds niet lekker, langs de haven gelopen en toen Peter de leuke straatjes laten zien. San en ik  zijn verleden keer waarschijnlijk de verkeerde kant opgelopen want nu onder de begeleiding van reisleider Peter van Deventer hebben we hele leuke dingen gezien.

Zit Peter op de bank te lezen zegt hij  “er komt een mevrouw aangelopen “ ja en vraag ik, nou ze komt hier heen met papieren. Komt er inderdaad een vrouw aangelopen en vraagt of we ook naar Marokko gaan, uh ja hoezo vraag ik. Nou mijn man zag Altijd Onder Weg achterop de camper staan en dat kwam hem zo bekend voor, wij gaan er ook heen. Ze laat de papieren zien is het het smoelenboek van de NKC reis. Leuk he kom je hier al mensen tegen die met dezelfde reis mee gaan. Tuurlijk hier ook gelijk gekeken wie zij zijn.

Gisteren gezien dat er hier op zondag markt is dus dat wordt weer ff kijken. Tis maar 1,5 km lopen. Ger nog steeds niet lekker ( of een mooi excuus om niet mee te hoeven :) ) dus we gaan met zijn drieën en Giel.

Als we bij de haven komen en dat is misschien zo,n 150 mtr. Staat het daar vol met marktkramen. Das raar want dat is niet wat ik op google gevonden had. Maakt niet uit dit is hartstikke gezellig. We slenteren er overheen en besluiten dan om ook de andere markt op te zoeken. Dat moet een soort boerenmarkt zijn met streek producten.

Wat denk je ...................... komen we daar aan staan er welgeteld 3 kramen. Ééntje met groenten, ééntje met sinasappel en ééntje met ham, reuzel en ingesealde vleeswaren.

We kijken onze ogen uit, ja van verbazing dan he.

Peter gaat terug naar de camper en Sandra en ik lopen door naar een orchideeën huis. En weer van die leuke straatjes hier. Estepona is wel een verrassende stad. Het was gisteren al leuk maar dit is nog leuker. Overal bloemen en planten bakken of in 1 kleur of in 3 kleuren, wat een sfeer weten ze hier te vinden.

En dan het orchideeën huis ook al zo’n mooi gebouw, en daarom heen allemaal huizen met prachtige muurschilderingen zo levensecht.

Binnen moeten we wel €3,00 betalen p.p.om er in te mogen. Groot is het niet maar het is wel mooi opgezet. Zelf geef ik niks om orchideeën geef mij maar geraniums, maar de kleuren zijn wel mooi. En dan de waterval daar ja tis mooi opgezet.

We lopen terug via een andere weg en zien dat er nog kerst verlichting hangt. Nou die doen niet onder voor die van Malaga alleen heb je hier geen licht op muziek. Maar als we kerst gaan vieren in Spanje maakt estepona wel een hel goede kans om het hier te doen.

Later bij de camper gaan Sandra en Peter lekker pizza’s halen. Duurt alleen even een dik uurtje eer ze terug zijn maar dan heb je ook wat.

We sluiten af met een lekkere beker warme chocolademelk met slagroom en de zon nog op ons gezicht. Weer een top dag om.

13-1 Sandra komt ineens met zelf gemaakte moorkoppen aan omdat Peter er al een hele tijd over heeft lopen zeuren dat hij er zo’n trek inheeft. Als we de koffie, thee en moorkoppen op hebben komt het gesprek op het avond eten. Peter en San hebben gisteren gezien dat al je tussen 18.00 en 20.00 uur bij de pizzaboer zit je daar een familie pizza van zo,n 60cm doorsnee 2 patat en 2 drankjes voor €10.00 kon krijgen , maar om nu twee avonden achter elkaar pizza te eten? Dan komen we op de chinees. Is hier ook niet duur, een dagmenu kost per persoon € 8,55. Het word de chinees.

 Voor we uit eten gaan laat ik Giel eerst nog even uit. Hij is heerlijk aan het spelen en gek doen op het strand met een bal. Dan lopen we terug naar de camper en hij loopt langzaam achter me aan, ik wacht en kijk naar hem. He zie ik het goed??? Lijkt wel of hij door zijn achter poten zakt, ik loop naar hem toe en doe hem aan de lijn. Nee ik heb het wel goed gezien, zijn achter kant zwalkt een beetje. Dan loopt hij naar een deel waar gras staat en begint er van te eten. Normaal doet hij dat gewoon staand maar nu gaat hij er bij zitten . Ik krijg hem een stukje mee maar dan eet hij weer wat gras waar hij ook bij gaat zitten. Gelukkig kotst hij misschien dat dat hem dwars zit.

Even later als we een stukje verder zijn loopt hij weer te zwalken en loopt zelfs scheef weg. Ger en Peter staan al te wachten en zien ok dat er iets raars aan de hand is. Bij de camper is hij weer normaal en springt er gewoon in. Heel raar allemaal. Nou ja een bak vers water maar neerzetten en wat knabbels en we gaan weg.

Willen er twee van ons het dag menu bestellen is het inderdaad een dagmenu want ‘savonds wordt het niet meer geserveerd : )

Komen we later terug het dezelfde uitgelaten Giel weer, tot hij bij Peter op schoot zit en met zijn kop scheef heel afwezig zit te kijken. Het zal ons toch niet gebeuren he nog geen week voor Marokko dat hij ziek wordt.

Pfoei das een opluchting vanochtend hebben we de ouwe Giel weer.

Even over negen rijden we naar de dierenarts voor de laatste papieren. Staan we er voor de deur gaan ze om 9.30 pas open. Gaan we om 9.30 naar binnen komt de arts die ons geholpen heeft pa om 10.00. Ha mazzel dat we met de camper zij kunnen we een bakkie zetten. Zo leuk he staan we even later met zijn 4en gewoon buiten op de stoep een bakkie koffie te drinken.

Dan zien we de dierenarts en Sandra loopt met me mee want die spreekt vloeiend Engels. Holy Moly blijken er nog meer regels te zijn verandert. Nu moet je een export bewijs hebben voor je hond. De dierenarts geeft aan dat we daarvoor naar de haven in Malaga moeten en gelukkig is Sandra zo slim om te zeggen dat we van Algeriras vertrekken. Daar blijkt ook een afdeling te zitten dus dat valt dan weer mee. Hij gaat daarheen bellen en een afspraak maken voor de 18de.  

Gelukkig is de gezondheidstest goed en na een dik uur  staan we weer op straat.

We rijden richting Los Cortijillos en gelukkig ligt er op de route een sanistation, kunnen we mooi alles even legen en vullen.

Ja ja dat legen gaat en als je heel erg veel geduld hebt gaat het vullen ook maar dan ben je wel even een dag bezig . Wat een zeikstraatje. Dat geduld hebben we dus niet en gaan verder. Op de camperplek in Los Cortijillos kunnen 100 campers staan maar op de plek waar wij staan staan er wel 4 . We laten de honden uit en even later de winkels bekijken, die zijn hier genoeg. Dan zijn we de mannen kwijt, tuurlijk lopen ze weer ergens anders maar in dit geval loopt het goed af. Ze hebben de camperplek gevonden en tis ook een betere plek voor de honden. Ger en San rijden er vast heen en gaan dan breed uitstaan zodat als we klaar zijn met de boodschappen er ook kunnen staan.

Als we er zijn stap ik uit en geef Peter aanwijzingen zodat hij achteruit kan rijden. Huh een knal? Wat is dat nou weer? Nou trut er staat een paaltje wat je niet gezien hebt. Oeps foutje.

Als we staan komt San nog 2 moorkoppen brengen. Mmmmm lekker voor vanavond bij de koffie.

En dan weer even lekker buiten zitten en kijken wat andere doen. Voor ons staat een Marokkaans echtpaar uit Frankrijk die terug gaan naar Marokko. Arme Mercedes hij is helemaal afgeladen. Het dak ligt ook helemaal vol met als laatste twee fietsen. Om het allemaal een beetje stevig vast te houden komen ze met een rol vuilniszakken aan en rollen dien om de auto heen. Één rol is te weinig dus komt er nog een rol te voorschijn. Als die er op zit gaan ze verder met een nieuwe rol huishoud folie, en ook dat is niet genoeg want ook daar komt een tweede van. O jongens dit is zo heerlijk he . Ik hou der van.

Sandra en ik laten voor de verandering de honden een keer uit en komen uit bij het strand met wel een heel bijzonder fietspad. Hoe ze hier fietsen????? Wij vinden het knap, zeker als het donker is of als ze een borreltje op hebben.

Vanmiddag toch maar verkast naar een ander stekkie. Wel 1,5 km verder maar met uitzicht op Gibraltar. Jammer alleen van het geluid van de cement fabriek. Nou ja niet zeuren het is verder weer een leuke plek en gratis.

En kijk nou wat je hier ziet als je opstaat. Om te watertanden toch zo,n zonsopkomst.

Nou was de zonsondergang mooi maar de zonsopkomst liegt er ook niet om.

17-1 We staan aan de haven

van Algeciras omdat we nog moeten wassen en morgen nog naar een soort douane dierenarts moeten.  We lopen ja ja weer gezellig met zijn vieren naar de wasserette doen de was er in en gaan dan ergens een bakkie doen. Peter heeft  weer een  goed  gevoel gehad om links af te slaan en wee komen op een heel erg leuk gezellig maar ook mooi pleintje uit. Het is er zo gezellig dat de tijd dan ook snel gaat en San en ik al weer snel terug moeten We stoppen de was in de droger en wachten dan 10 minuten, maar tja dan istie niet droog he , dus weer 10 minuten wachten en dan komen de mannen er aan. Die nemen het schone wasgoed mee naar de camper en wij mogen de stad in. 

We komen langs een gebouw waar een politieagente voor staat en kijken naar binnen. We mogen er in, en daar staat toch een mooi info hokje. Om een mooiere foto te maken gaan we de trap op, en ja dan worden we natuurlijk nog nieuwsgieriger. we zien dan een man staan die ons wenkt en een deur open doet. We mogen zomaar een kamer in en we vermoeden, als we zien hoe mooi die is die is dat het de oude raadskamer moet zijn. Alles met tegels bewerkt en prachtige houten lambrisering. 

Dan gaan we verder en wat een leuke straatjes hebben ze hier ook weer.

Even later staat Sandra met haar neus tegen een raam geplakt naar binnen te gluren omdat we daar zulk mooi tegelwerk zien, gaat de deur open en mogen we gewoon een privé huis binnen.

  Jongens wat is dat hier toch anders dan bij ons.

Later op de avond als het donker wordt kijken we hier op uit en wees eerlijk dat is toch ook niet verkeerd.

Nu nog twee nachtjes slapen en dan is het zondagochtend dan varen we om 9.00 naar Marokko.