Deel 8 Begin naar Marokko

17-1 Ik was van plan niks meer te schrijven voor we in Marokko waren, maar ja je ziet het he kan het niet laten.

Vrijdagavond kwamen er al wat jongere bij de haven in Algeciras achter de campers. Niks aan de hand gewoon gezellig. Rond 22.00 uur zijn het een paar honderd geworden en overal hoor je muziek en gaan ze een moderne versie van line dance geven en dat is toch leuk. Maar als we in bed liggen kunnen we onze eigen gedachten niet meer horen zo kneiterhard staat de muziek en als het nou 1 soort was nee van alles door elkaar. Om half 1 gaat Peter er maar uit kleed zich aan en gaat buiten kijken of er nog ergens een stil plekje te vinden is. En kijk nou zijn twee-eiige eenling broer Ger loopt ook buiten met hetzelfde idee. even later staan we weer naast elkaar maar dan zonder herrie. Nog even een kop thee en een boterham en dan liggen we om half 2 weer in bed.

18-1Onze laatste dag samen en op een camperplek in Tarifa zetten we de campers neer en lopen naar een cafetaria aan de overkant bij een benzinepomp om daar ons laatste bakkie samen te doen.

Gezellig.....nee , maar wel schoon en lekkere koffie, dan de honden nog even samen laten ravotten en is het over

. We hebben 4 weken met elkaar opgetrokken en 4 weken lol gehad en veel gezien. Bedankt lieve San en Ger en wij zeggen tot snel.

Op camping waar we elkaar ontmoeten voor de Marokko reis is al bijna iedereen aanwezig. We gaan eerst een blokje om met Giel en lopen uiteraard niet zoals het hoort via een officieel pad nee wij nemen een pad door een stuk ongerept natuur. Ja en dan zien we dus dat dat niet echt slim is want er lopen koeien los. Giel maar even snel aan de riem want met dat beest weet je het maar nooit.

En kijk nou hier gaan we naar toe

Om 16.30 hebben we een kleine bijeenkomst waar het eea nog even wordt uitgelegd en Jose van de gelegenheid gebruik maakt om ons te verrassen met een eigengemaakt beschermengeltje omdat zij begin februari jarig is. Mmmm volgens mij is dat de omgekeerde wereld maar ontzettend lief en leuk.  

En nieuwe leden

Dan om 19.00 uur naar het restaurant. We hadden al van te voren vis en vlees besteld maar krijgen eerst een aantal voorafjes. Heel erg lekker , nou ja,  oké  er zit inktvis tussen en dat is altijd ff zo van eet ik het wel of niet. Maar ik heb het gegeten op de tentakeltjes na en moet zeggen was niet vies, alleen een bek vol zand. Kreeg even zo,n visioen van voeger dat je je broodje op het strand opat en er wind stond. En het kraakte net zo. Dan komt het vlees en de vis er aan.  Het vlees blijken 9 gehakt balletjes te zijn die samen met de gekookte aardappelen een poging doen om boven slappe saus te blijven. De vis oké vis moet zwemmen maar of gekookte aardappelen dat ook moeten vraag ik me af. De balletjes gehakt zijn warm en daar is veel mee gezegd. De vis daar aan tegen nou die heeft zijn schubbetjes en vinnetjes nog aan hoor. Ik doe een poging maar heb dan zoveel graten in mijn mond, dat ik niet verder ga. De wijn en het voorgerecht hebben het gelukkig goed gemaakt. 

Terug in de camper zetten we de wekker op 6.00 errug he voor de zondag , moet toch niet gekker worden.

19-1 Om 7 uur rijden we richting Algecires , als of we daar niet weg zijn geweest, en komen rond 7.45 staan we netjes in de rij bij de haven om aan boord te gaan. Tij voor een bakkie en een boterham dus. Uh nee dus ik hoor dat we over 15 minuten aan boord gaan. He lekker snel.

Nou niet echt eer dat alles geregeld is staan we om 9.45 aan boord, dan naar boven voor de paspoort controle, wel grappig dat dit aan boord gebeurt, en we komen er allemaal zonder kleerscheuren door heen. Om 11.30 zijn we in de haven van Tanger en kan ons Marokkaans avontuur beginnen.

De start is goed, we moeten eerst allemaal die van boord afkomen door een scan apparaat. Als je aan de beurt bent moet je en de hond eruit , paspoort en kenteken bewijs afgeven voor controle. Het scanapparaat gaat van voor naar achter en dan Hoera geen ziektes gevonden we mogen verder  ook het paspoort en kenteken kloppen. Maar we zijn wel een uur verder. Dan door naar de douane, weer paspoort en kentekenbewijs afgeven, en dat duurt en dat duurt en dat...….. Dan moeten we naar een andere plek, Peter wijst een plek aan waarvan wij denken dat de man die bedoelt. Nee dus , we rijden verder , ook niet goed hij wil ons weer de scanner in hebben. Onee en er staat me nu een rij. We hebben zo het idee dat er iets niet klopt. Ik ga de camper uit en loop naar Leanne de reisleidster en leg uit wat er aan de hand is. Arm mens die heeft al zoveel aan haar hoofd, er is er ook eentje die heeft de verkeerde autopapieren bij zich en nu dit weer. Ze vraagt of we het paspoort en kentekenbewijs al terug hebben . ik zeg nee. Raar ze heeft iemand met Peters paspoort zien lopen, we gaan naar degene die het paspoort heeft aangenomen en gelukkig spreekt Leanne heel goed rans waarop de man met ons mee loopt naar een ander kantoortje en ja hoor daar ligt het paspoort met kenteken en inklarings bewijs van de camper. We hoeven helemaal niet meer door de scanner. Maar nu het volgende probleem. Hoe komen we uit die gigantische rij?? 

He he het geluk is met ons, net voor dat Peter verder rijd zit er een opening in de afbakening die net groot genoeg is om door heen te rijden met de camper. Dan snel het terrein af. Ja ja nou iet dus want verderop staat weer een mannetje in een pak met pet op, die vraagt naar ja inderdaad paspoort kenteken en inklarings bewijs. Gelukkig is deze snel maar wil wel weten waar we vandaan komen. Als we zeggen uit Nederland vraagt hij gelijk om een biertje. Pech jochie wat we hebben is alcohol vrij en daar vind je toch niks aan.

Nu door naar de pinapparaten want het inmiddels 13.20 geworden en nog warm ook. Eerste pin werkt niet, niet met de bankpas en niet met de creditkaart, dan door naar de 2de zelfde verhaal, 3de 3n 4de zijn buiten werking en de 5 zegt ook aju paraplu. Dan het hele rijtje domweg nog een keer met hetzelfde verhaal. Dan maar de paar euro,s die we nog hebben wisselen en als ik het bedrag wil aanpassen met losse munten mag dat niet. Één ding hebben we hier al geleerd ,geduld hebben. Aan Frans de reisleider vraag ik of het genoeg is voor de tolwegen, hij loopt met me mee naar de pinautomaat omdat hij weet dat er de vorige keren ook wat problemen mee waren. Hij doet het met zijn passen en gelukkig hetzelfde probleem, dan komt Leanne er aan en die pas doet het wel. Zo lief ze hebben gewoon voor ons gepind. En dat terwijl ze net nog een telefoontje kregen van Wietse en Yolanda hun reishulp dat die met pech langs de weg staan.

He he om 13.55 kunnen we dan eindelijk op weg, alleen zijn we bang dat als we de tolweg nu niet nemen we veel te laat op de camping komen. En de tol weg is saai .nou ja saai hier lopen nog mensen gewoon langs de weg of een herder met schapen off er stop een bus om mensen in te laten stappen of er rijd een bus met dik 120 voorbij die zijn deur open heeft staan , Peter  neemt wat gas terug want vliegende tapijten schijnen hier te vliegen maar vliegende deuren ontwijken we liever,

maar verder niet ons ding.  Dan rijden we Moulay Bousselham in en dat is toch wel andere koek. Hier lopen de koeien over de straat en vreten uit de vuilnis bak, of zijn het de vuilnismannen hier? Veel kleine winkeltjes langs de kant van de weg overdekt met stof. 

Onze eerste Marokkaanse boodschappen. Brood kost inderdaad maat € 0,15  Aardbeien een kilo voor €4.00 en lekker!!!

We gaan met de andere om 7.00 Taini eten maar eerst een simkaartje halen. Om 5 uur lopen we omhoog naar de stad, Peter blijft bij Giel, en als we in de internet winkel aan komen staan daar al wat klanten, de verkoper neemt alle tijd om uit te leggen hoe iets werkt. Eer ik aan de beurt ben is het 19.00 uur en zijn we dus te laat. We weten dat er meer zijn dus hopen we dat ze willen wachten. Om 19.30 komen we dan eindelijk aankakken en zijn ze al begonnen met eten. Logisch anders verpieterd het allemaal,jongens wat is dit lekker.  Verder staat de groepsapp niet stil wat betreft Wietze en Yolanda. Laten we het maar als een slechte generale beschouwen des te mooier wordt de rest van de reis.

Vanochtend met de honden naar het strand maar niet voor ik eerst foto's heb gemaakt van het uitzicht wat ik gisteren zag.

Alleen is het nu toch minder mooi met de vloed. Op het strand lopen er zo'n 23 honden door elkaar en het gaat gewoon goed. Verder op zitten een paar zwerf honden zielig te kijken zoo van kwil ook meedoen.

Er staan een paar strand vissers die even stoppen omdat er een bootje door de branding moet om verder op zee zijn spul uit te zetten wat een gaaf gezicht is dat. 

Door Moulay Bousselham lopen we terug en nu gaan de andere hun geluk en geduld oefenen bij de internet winkelen ik loop terug naar de camper.  Dan komt Peter toch op het idee dat hij een internet kaartje in zijn tablet wil dus daar gaan we weer. We lopen eerst door allerlei straatjes en verwonderen ons over hoe het er hier uit ziet. Ik weet dat we nog veel meer en minder mooie leefomstandigheden te zien krijgen en dat het hier heel normaal is  en dat we toch wel heel rijk leven in Nederland. 

We komen aan bij de internet winkel en er staan 2 Françaises

De een is bijna klaar en word door haar man dan opgehaald. Nou dan de ander en die neemt er de tijd voor, en niet zo zuinig ook. Ze heeft 6 kaartjes nodig met allemaal verschillende vragen. Peter is ondertussen maar op een plastic stoeltje gaan zitten , ze vraagt en vraagt en het duurt zo ontzettend lang dat }Peter ineens door het stoeltje zakt. Verbaast kijkt ze om, ja doos er zijn mensen die wachten he?!  Eindelijk is ze na 1,5 uur  klaar en zijn wee aan de beurt. En wat denk je...……………… er past geen kaartje in zijn tablet. De een is e groot de ander te klein, dan maar in zijn telefoon en die als hotspot gebruiken. 

21-1 Via de saaie tolweg rijden we naar El Jadida. We willen de afslag nemen bij Azemmour maar krijgen dan net op tijd een appje dat die afgesloten is vanwege een ongeluk. Gaat onze laatste hoop om van die saaie weg aftekomen. 

We lopen langs het strand en eigenlijk is het hier weer heel anders dan wat we tot nu toe gezien hebben. Ja duhu er ligt zand, maar  een rotsachtige bodem met intens groen algen en dan dat blauw van het zee water er tussen , prachtig om te zien. Voor vanavond hebben we 4 gebakkendorado visjes besteld. We kregen te horen dat ze gefileerd zijn en in door de paneermeel gehaald waren en dan gebakken. Als ze gebracht worden zien ze er toch net ff anders uit, maar ze smaken prima.

22-1 Vannacht wat regen gehad en na ons ontbijtje moet ik nog op schieten om de gymles te halen. Sodemekaai dat voel je even goed als we klaar zijn. Er zitten toch meer spieren om andere plekken dan ik verwacht had. 

Vanmiddag naar de oude stad gelopen en daar binnen de ommuurde stad waan je je terug in de tijd , alleen moet je dan wel de souvenirs winkeltjes en het kijken kijken niet kopen vergeten.

Deur een moskeeEn de binnenkant waarvan ik later dacht van Ojee man daar mogen geen vrouwen in en zeker niet met schoenen aan. 

We lopen de oude stad uit om op zoek te gaan naar een pinautomaat, nou is de oude stad mooi maar de anderebuiten de muur is echt vreselijk gezellig. Wat een winkels en als buiten uitgestald. Dom van ons maar we gunnen ons geen tijd om het allemaal op ons gemak te bekijken omdat om 15.00 uur de Portuguese Cistern open gaat en wee daar naar toe willen. Pinautomaat dus niet gevonden (later hoorde we van Leanne dat we met ons rug er naar toe hebben gestaan ) en terug naar de oude binnenstad. We gaan naar binnen betalen 60 dirham p.p das €6.00 en gaan verder. Komen we in een ruimte met een grote plas water waar op de een of andere manier het licht prachtig door een ronde opening naar beneden valt. We kijken elkaar aan en zoeken toch nog even verder, maar er is niks verder. Goed dan sta je dus binnen 5 minuten weer buiten. Maar wel heel mooi. 

23-1 We rijden richting Oualidia en vannacht heeft het dus flink geregend waar door de wegen nat de kuilen gevuld met water  en modderig zijn. Rijden we onder een viaduct door waar het water dus niet weg kan, komt er een brommer ons te gemoed. Peter houdt netjes in zo dat de man niet zo nat wordt, maar achter de brommer komt er een vrachtwagen aan luid toeterend en die geeft nog even een dot gas. Arme bromfietser. Als we verder rijden zien we mensen op ezeltjes rijden  en een vrouw lopen met takken op haar hoofd en daar natuurlijk nou net geen foto van, net als van de stalletjes die onderweg aan weerskanten staan waar ze hun producten verkopen.  Uiteindelijk komen we op de camperplek aan, nadat ik gepind heb en ja zelf in het frans is het gelukt, en we worden gelijk bestormd door de lokale mensen hier met de vraag of we couscous of tajine willen hebben Uh nee dus vandaag maar eens weer verse groenten. Dan komt er eentje met groenten, prima een paprika en een grote wortel dan komen ze met vis of oesters. Wel makkelijk zo'n wandelende supermarkt. 

,

p