Deel 6

16-11 We moeten helaas ons plekje verlaten, niet omdat we weggestuurd zijn maar omdat we boodschappen nodig hebben. Ik heb een plekje gevonden in Berja vijfendertig kilometer naar boven. En als het goed is komen we op dezelfde weg een Mercadone tegen, maar voor de zekerheid zet ik toch maar eerst de coördinaten in miep voor we er misschien voorbij rijden. Door het prachtige kassen landschap rijden we er heen, kunnen de camper hier gelukkig weer makkelijk kwijt want soms is dat toch wel een dingetje. Zo de camper weer een stuk zwaarder nu de boodschappen binnen zijn. Dan door naar Berja , en dat ziet er gezellig uit terrasjes winkeltjes en gezellige drukte, dan rijden we de rotonde op waar we links af moeten of te wel volgens miep derde afslag, en wat zien we???? Een hele grote mercadone op loop afstand van de plek waar we gaan staan. Ja jeetje als je alles van te voren weet…………...nou dan hadden we deze plek niet uitgezocht! Gadver wat een tering bende, draaien en weg wezen. Volgende halte Ugija is maar dertien kilometer verder.

Mmmm minder leuke stad hier plek ziet er wat beter uit maar ook niet veel soeps. Eerst maar ontbijten in dit geval ontbijt overgeslagen dus gelijk aan de lunch maar wel met een bakkie want dat hebben we ook nog niet op.

Dat is even een ander gevoel in het lijf lekker voldaan weer, dan eerst even de coördinaten opzoeken zodat ik dat in een schrift kan zetten.

Nee he, blond ben ik allang niet meer maar speelt dat ook bij heel grijs haar dan ook mee? Achthonderd meter verder op is een officiële plek met water en afvoer hoe heb ik dat nou over het grijze hoofd kunnen zien. Dan daar maar even kijken , als het daar vol staat kunnen we hier nog altijd heen.

Hahahah vol staat we zijn de enige die er nu staan en een nette plek met onze kont tegen de mandarijnen bomen aan en voor uitzicht op de bergen.

Gadverdamme kom ik de camper in stikt het van de vliegen, mepper gepakt maar er is niet tegen op te meppen. Dan de spuitbus er maar bij en alles onder spuiten. Of zij stikken de rotmoord of wij maar dan hebben we er in iedergeval geen last meer van.

Ik loop vaak van daar gaan we weer, weer Giel uitlaten maar aan de andere kant je komt dan wel vaak op de leukste of mooiste plekjes waar je anders niet zou komen.

We lopen op een paadje langs een droge rivier bedding

en als we terug gaan komen we bij de brug waar de rivier ooit eens heeel lang geleden, lijkt wel een sprookje, met geweld naar beneden donderden, wat zal dat een geweldig gezicht zijn geweest.

We lopen verder langs een oud vervallen huis en kunnen de constructie bekijken hoe dat vroeger gemaakt werd.

Dan langs een rioolzuivering dat best modern is maar wel weer met een ontzettend mooi oud hek.

Trouwens Spanje heeft niet alleen maar mooie plekken hoor, man man wat kom je soms toch een troep tegen.

17-11 Wauw de motor is waarschijnlijk niet eens op temperatuur gekomen want na vierendertig kilometer staan we al op het volgende plekje in Cadiar. Eigenlijk niks bijzonders maar het heeft wel wat. Op een klein taludje aan de kant van de weg net voor een bocht waar we op uit kijken. Leuk met de motoren die langs rijden.

18-11 Nog even een laatste foto maken van granaatappels die zo m aar gewoon langs de weg groeien en dan verder naar Velez de Baudalla bij een stuwmeer.

Wat hebben we toch weer een prachtige weg onder onze wielen, de 348 loopt onderlangs de Sierra Nevada.

Ik moet iedere keer weer om Peter grinniken want als we dit soort wegen rijden is het iedere keer, o wat een prachtige weg om met de motor te rijden en je zit hem dan weer genieten.

De weg prachtig, stuwmeer prachtig, plek…...geen reet aan.

Het lijkt ons alleen wel dat er weinig water in het meer zit, maar in iedergeval veel meer als toen we met Lia en Rene naar Guadaloupe gingen want echt dat moesten we toen zien. Och wat waren ze enthousiast, de kleur van het water daar zo mooi, alleen toen we er, kwamen zagen we bijna de bodem, maar wel een hele leuke dag toen gehad.

Gelukkig vind ik op zes kilometer verder een plekje langs een rivier wat volgens de beschrijving een prima plek is voor honden. Nou Giel tis je gegund beessie.

We rijden er heen en moeten dan rechtsaf, en dat is me toch weer zo,n smal weggetje waar aan de ene kant het riet tegen de camper krast en de andere kant nog geen vijf centimeter speling is van een grove stenen wand en er nog een tegen ligger aan komt. Gelukkig die is zo slim om even achteruit te rijden en te wachten. Zo dat hebben we gehad en nu een paadje op waar een karrenspoor loopt en het gras tussen de sporen zo hoog staat dat het de bodem van de camper gaat kietelen. We kijken elkaar aan zo van, doen we? Ik stap maar uit en ga een stuk het karrenspoor op, dan stuit ik op een soort afwatering. Nou vinden we veel leuk maar dit slaan we over dus weer terug naar de camper het smalle weggetje op en richting Motril.

In Salobrena vind ik er eentje waar er honderd kunnen staan.

Ooohhhhh Is dat Salobrena de witte huizen die tegen de berg aan zijn gekwakt, waar we altijd snel voorbij rijden richting Malaga.

Nou oke we gaan het meemaken. Maar ja voor je iets mee wilt maken moet je wel de plek vinden. En die vinden we niet, niet met de coordinaten en niet met Google maps. Dan ziet Peter ineens vanuit zijn ooghoek in een zijstraat campers staan, dus daar gaan we weer de rotonde hier staan ze dus om en de straat in. Krijg nou wat hier staan er een aantal. Mooi kunnen we dus bij, niet een plek om verliefd op te worden maar wel lekker voor Giel. Na de inwendige mens te hebben versterkt is het wandelschoenen, lees teenslippers van drie euro ( sorry Dirk ik heb ze nog ) en kijken wat er hier te doen is.

Shit moet ik nog bekennen dat het hier leuk is ook. Gezellige winkeltjes restaurantjes, barretjes en strand met gras.

Gek is dat toch dat je vaak dezelfde mensen tegen komt, in Roquetas stonden ook Engelse en Peter heeft toen aan de man gevraagd of hij wist hoe laat de bakker kwam en ‘s avonds hem gewoon gedag gezegd. Nu komen we ze hier weer tegen, we zwaaien even naar ze en dan komen ze onze kant op om gewoon even een gezellig babbeltje te maken en vertellen dat ze ook naar Malaga gaan en dan naar Marokko en dat ze Debbie en Tony heten. Nou kijk dan doen wij ook niet lullig en zeggen dat we Peter en Manja zijn.

20-11 He even heerlijk door Salobrena gezworven, maar ons, nog niet, gewaagd aan de steile trappetje die naar het kasteel gaan maar we zijn nog niet weg dus wie weet.

We hebben ons wel gewaagd aan een heerlijke hamburger Peter een met jalopeno peper en uit gebakken spek en ik met ei en geitenkaas. En ze gingen schoon op.

24-11 Peet heeft al twee dagen pijn zijn rug maar joh dat heeft wel vaker, alleen nu moest hij vanavond echt om de vijf minuten plassen, echt niet normaal meer. Dan hoor ik hem vragen, man hebben we gisteren bietjes gegeten, bietjes , bietjes echt geen idee meer wat het was maar geen bietjes. Yes ineens weet ik het, nee Peet waren worteltjes met vissticks hoezo? Nou lijkt wel of er bloed in mijn urine heb. Shit wat nu weer denk ik. O wacht , doet het zeer met plassen vraag ik, ja verrekte zeer. Dan denk ik dat je een blaas ontsteking hebt.

Dus vanochtend eerst een dokter opgezocht en mooi er zit er eentje in de buurt en gaat om tien uur open. Dan sta je daar met heel veel heen en weer gerij omdat het plekje niet zo groot is werkt ze alleen op afspraak. Ander dokter zit gelukkig dicht bij dus daar maar heen en nog meer geluk want er is plek genoeg voor de deur, alleen schuurt de boom aardig over het dak. Gelukkig deze is wel open en we worden gelijk geholpen. De behandel kamer heeft wel iets van een huiskamer, groter boekenkast met foto,s.

Via Google translate leggen we uit wat er aan de hand is en horen dan dat we morgen om half elf terug moeten komen en Peter vanaf acht uur ‘s ochtend niet meer mag plassen. Nou kan je zeggen dat wordt een uitdaging.

25-11 Uitdaging mislukt! Helaas met een lege blaas kan de arts geen echo maken en hij haalt alleen maar zijn schouders op. Maandag op nieuw proberen is het dan.

Oké dan gaan we nu maar de boodschappen halen.

Wat wel heel leuk was, was dat hij een muziekkorps had geregeld zodat Peter onder trommelgeroffel naar binnen kon.

27-11Wat een klote weekend. Peter was echt maar dan ook echt ziek. Hoge koorts achtendertig acht.

Kotsen, plas niet op kunnen houden dus diverse vuile spullen, maar wat wel weer een voordeel was is dat de vloer in de camper en badkamer nog nooit zo vaak gedweild zijn. En dan had hij ook nog hoofd en buik pijn erbij. Ik ben blij dat we nu naar de dokter terug kunnen.

Mooi in het potje gepiest en daarna veel gedronken zijn blaas moet nu dus wel vol zitten.Maar dan rijden we weg en merk ik dat hij er met zijn hoofd niet bij is.

Kedeng, shit, dat was een paaltje, straks bij de dokter maar kijken.

En dan weer stront mazzel dat er voor de deur nog plek is en dat er zelfs nog een auto wegrijdt nu kan hij de camper zo er in rijden.

De echo is gelukt , maar voor alle zekerheid wil hij ons nu nog naar Motril hebben voor een diagnose echo.

Tjonge wat gaat dat hier toch anders dan bij ons, toch ook wel weer leuk om dat zo mee te maken. Dan he he gelukkig de antibiotica halen bij de farmacia en dat is hier gewoon op voorraad.

Weer terug op ons plekje ga ik eerst maar Giel zijn poten laten strekken dat heeft hij wel verdient na al dat wachten.

Voor de verandering nemen we een keer een ander paadje door de velden en komen langs een gaas hekwerk begint me der toch een hond daar achter te blaffen. Ik schiet een eind opzij en Giel blijft stokstijf staan. Met bonkend hart en knikkende knieën loop ik verder. Stom beest.

Even later loopt er een hele mooie jonge herdershond met ons mee, die vind het heel gezellig Giel uiteraard wat minder maar goed die spoort toch af en toe niet. Ik probeer dat beest terug te sturen maar je ziet het denken …. Terug? Ik? Echt niet veel te leuk zo. Ik begin me af te vragen of het de hond van daarnet is die nu heel aardig komt doen omdat ik met het apelazarus geschrokken ben. Dan kom ik op de splitsing waar ik links af moet en denk nou daar blijft ze wel, maar nee hoor het huppelt gewoon mee en als we bij de camper zijn gaat ze er gewoon liggen. Echt je bent een mooi beest maar ik hoef je echt niet.

En dan ben ik nu ook ‘s avonds de klos om met Giel te lopen maar vanavond was dat geen straf, wat een schitterende lucht hadden we onderweg.

En vanochtend al getrakteerd op een prachtige zonsopkomst