Deel 7

2-12 Zo dat waren weer een paar rare dagen.

Eerst naar Motril om de afspraak te maken bij Clinic Diagnostica sta je bij de balie staat er op het formulier van de dokter niet waarvoor de foto’s genomen moeten worden, alleen dat er foto’s genomen moeten worden. Ja weten wij veel wat er op zo een formulier staat. Gelukkig hebben we in de camper een beknopte versie van het dokters dossier wat ik nodig had voor de verzekering, dus weer naar de camper om het op te halen. He he ze hebben er genoeg aan het is nu duidelijk wat er gedaan moet worden.

Donderdagochtend om half tien moet hij nuchter komen. Nu drinkt hij niks meer de laatste tijd dus dat word geen probleem.

We komen iets vroeger, laten de afspraak zien en vragen ze weer om een paspoort, zucht hebben ze gisteren toch al gehad met alle gegevens?! Nee moet weer, daar ga ik weer , weer terug naar de camper. Dan vraagt het meisje achter de balie of ze gisteren hebben doorgegeven wat de kosten zijn. Nee moest dat dan, en maakt ook niet uit gaat toch door naar de verzekering.

Dan word Petreus geroepen en mogen we mee komen. Alles word ontzettend goed uit gelegd , hoe de contrastvloeistof wordt ingespoten, wat er kan gaan gebeuren, hoelang de behandeling duurt.

Dan gaat Peter mee en ik blijf netjes wachten, wel jammer ben altijd best nieuwsgierig.

Na een half uurtje komen ze samen weer terug Peter met zijn linkerhand op zijn rechter boven arm waar hij iets vasthoud. De arts zegt gelijk sorry , sorry, hé sorry hoezo denk ik. En dan zegt hij er is iets niet goed gegaan de contrastvloeistof loopt niet door, en we hebben de hoogste druk er op gezet die we aan dorsten, als we nog meer druk gebruiken zit er de kans in dat de ader knapt. Hoera zal wel goed gaan. En nu, vraag ik.

Goed koelen met ijs en met olie masseren en goed in de gaten houden dat het niet zeer gaat doen en zwart wordt en een nieuwe afspraak maken voor dinsdag.

Nou lekker vooruitzicht weer voor het weekend. Daar gaan we dan weer met nieuwe afspraak en een hele dikke arm.

Ijs gekocht er er gelijk op gedaan , maar wat een spanning staat er op die arm , ik kan er niet eens op drukken.

Omdat ik het niet vertrouw bel ik de verzekering en leg alles uit en kunnen dan op een camping in de buurt gaan staan.

Na de koffie met lekkere verse broodjes geeft Peter aan dat hij toch liever naar de plek in Salobrena terug gaat en dan morgen eerst naar de dokter wil. Prima doen we dat toch.

Vrijdag ochtend terug naar de dokter en die schrok van zijn dikke arm. Uitgelegd dat Peter het niet meer zag zitten om dit nog een keer mee te maken en gevraagd hoe urgent het was.

Gelukkig begreep de dokter het en vertelde dat het niet zo urgent was maar dat als we weer thuis waren over een tijdje we er wel gelijk meer naar de huisarts moeten.

Gerustgesteld nemen we afscheid en vragen naar de kosten. Nee geen kosten is het dan. Geen kosten????? Hoezo we zijn een paar keer op consult geweest, maar nee geen kosten. Beetje verbouwereerd lopen we weg.

Zo dat was dat he he , en dan denk ik van oooooo hij dacht natuurlijk we hebben nog geen gekke dingen met de camper gehad , is wel saai , nou dan ga ik maar gek doen.

Nou heel eerlijk van mij had hij dit achterwege mogen laten.

3-12 Einde kuur in inzicht en wat een verschil met een week geleden. Hij is weer bijna de oude, loopt weer te klieren  is weer vrolijk en maakt weer allerlei plannen.