Anders dan verwacht 2017 16

29-7 Gaaaaaap de wekker gezet om half zeven, want gisteravond na weer een oeverloze discussie wel, niet slapen in Kerkrade is het dus op niet uit gekomen, wat in houd dat we vroeg weg moeten om een plek dicht bij de ingang te hebben. En dan kom je daar om kwart over zeven aan en wat staan er???? Juist drie campers, die hebben er gewoon geslapen, (nemen we dus aan). Giel goed uitgelaten en om half elf het Roda station in. Chris moet om tien over twaalf op dus we gaan in de afwacht houding . Enne we zijn niet zo heel erg fan van de Floraband egnie maar wat een geweldig nee fantastisch optreden. En niet gek dan dat ze de hoogste score krijgen. Sterker nog ze worden wereld kampioen. Tja daar sta je dan met kippenvel en tranen in je ogen . Wat een afscheid voor Chris, zijn laatste WMC, hij stopt er mee en dan zo,n afsluiting. Onvoorstelbaar. Trots? Wij? Nee joh tuurlijk niet lijkt maar zo.

Vannacht blijven we er maar slapen en morgenochtend richting Luxenburg waar Steef en Maaike staan.

Komen we op de camping waar we het adres van hadden gekregen kennen ze de hele familie niet nee nooit van gehoord en ook niet gezien. Gelukkig had ik een filmpje van ze gekregen en laat dat zien. Kijk dat herkend de eigenaresse. Blijken ze dus op een andere camping te staan. Pffffffffft typisch een Steef actie.

Na een gedegen uitleg staan we twintig minuten later op de goede camping, en als ik ons inschrijf stappen Steef en Tess binnen . Twee verbaasde koppies. Mooi missie geslaagd tot zover.

Het is gezellig en Tess vraagt of ik mee ga de rivier afzakken. Tuurlijk, kan ik zo in korte broek of moet ik mijn badpak aan . Steef zegt dat ik zo kan maar op de een of andere manier vertrouw ik Tess toch meer dus dat word mijn badpak aan. Was uiteindelijk nodig ook want in plaats van wat een normaal mens doet , over land naar de plek waar je begint om met de stroom mee te gaan, moeten wij door de rivier tegen de stroom in van Steef naar de plek. En dat is me toch glad, als of je af en toe met je voeten in een emmer snot staat , je glibbert zo alle kanten op dat ik onderuit ga met als beloning en dikke vette blauwe plek op mijn gat. Maar we hebben lol.

We hebben er nog een dagje aan vast geplakt en als Steef en Maaike boodschappen gaan doen blijven de kinderen achter.

Ergens hoog op een berg is een startpunt van parasailing en iedere keer zien Peter en Bas daar mensen lopen die ze maar indianen gedoopt hebben. Ach dan weet je in ieder geval waar ze het over hebben. Als ze zien waar ze ongeveer landen lopen ze daar gezellig heen en komen met indianen verhalen terug. Zolang zij het samen snappen is het goed.

31-7 En dan zit het er op, we gaan richting huis. Al met al een rare maar uiteindelijk wel een leuke vakantie met prima weer .

Om twee uur zijn we weer thuis Giel blij die kan zijn lange poten weer goed strekken.