Tuinenreis Engeland 2013 deel 8

6-5 Om elf uur vertrekken we naar Salisbury via de weg naar Sheffield park, een park met vier meren die min of meer met elkaar verbonden zijn. 

En waarom doen wij dat hier nou niet, hier genieten ze heerlijk van het park zitten op een plaid met picknick mand​en voetballen met elkaar, ho wacht even voor je het verkeerd leest, ze voetballen met een bal naar elkaar en ook de kinderen spelen hier heerlijk in mee. En alles wordt keurig achter gelaten iets dat ik hier bij ons niet één twee drie verwacht'.    

Ook hier weet je weer niet waar je kijken moet, wat een kleurschakering  immens hoge bomen maar wat ons wel verbaast is dat we weinig ruiken van alles wat in bloei staat.

Dan door naar Wakehurst place. Raar de coördinaten geven aan dat het maar vijftien kilometer verder is. Lijkt ons stug. Dan maar de beschrijving er bij en het beste er van hopen. Wat ons opvalt is de slechte staat van de wegen en de vele dode dieren langs de weg. We hebben inmiddels een das, een schaap, een hert, en een fazant zien liggen. Zou het komen omdat ze hier minder wegenbelasting betalen, want dit zie je bij ons nou weer niet. 

Maar goed we zijn dus op weg via de beschrijving , maar  je raad het al, we komen er niet uit. Dan maar Gerrit er weer bij gehaald en kijk nu ziet het er anders uit. Vol goede moed gaan we weer verder. Waar we even later uit komen weten we niet maar in ieder geval niet bij Wakehurst Place. Ik had al de neiging om de navigatie het raam uit te gooien maar Fem houd met net tegen door te zeggen dat zij hier ook uit kwamen. Goed hij mag in de herkansing. We staan hier wel op een magnifieke plek die hadden we niet gevonden als we in één keer goed gereden waren, dus met een kop koffie in onze hand staan we alle vier te genieten. Na het bakkie gaat Hans die het beste Engels spreek naar een stel mensen toe om  te vragen welke kant we op moeten.

Met die info gaan we weer op pad, maar na een half uur zet Hans de amper aan de kant want ook nu geen enkele aanwijzing te vinden. Dat half uur heb ik zitten klooien met de navigatie en kom onder een knop extra's tegen en laat daar nou ook parken en tuinen ja joh zelfs Wakehust Place tussen staan. Dus toeterend en met hand gebaren Hans en Fem langzaam voorbij gereden, en eindelijk na twintig minuten rijden staan we waar we wilde zijn. He He.

Peter heeft het gehad en blijkt achter in het park op een bankje zitten. Wij lopen met zijn drieën door het park en kijken ook hier weer onze ogen uit.Een totaal anders park, ander sfeer en zelfs patrijzen lopen hier vrij rond.   Even later staan we bij een boom met een bord en uitleg. Blijkt  dat we op een ondergrondse bunker staan die in de oorlog dienst deed voor radio contacten, de antenne liep langs de boom waar wij nu voor staan. De ruimte onder ons is nog aanwezig maar te gevaarlijk om er in te mogen.    Moe van al het lopen en geslenter ga ik terug naar Peter terwijl Hans en Fem nog naar de millennium seeds bank gaan.  Ze zijn alleen snel terug, er is niemand meer aanwezig en de uitleg wat er aan uitleg gegeven wordt vind plaats via een scherm.

Ach misschien maar goed ook want het is nu half vijf en we moeten nog honderd vijfenzestig kilometer rijden. Dan eerst maar een stuk snelweg.