deel 9 Marokko

We hebben geen idee of dit nu ook echt Marokkaans is maar het heeft vanaf 13.10 uur geregend en niet zo'n beetje ook, met het resultaat dat we nu om 21.45 in 15 cm regenwater staan. Ach van de week gym gedaan, misschien kunnen we morgenochtend beginnen met een partijtje waterpolo er ligt water genoeg.

25-1 Vanochtend bij opstaan, was vroeg we moesten weer de wekker zetten om 7.30, was het water verdwenen dus met een gerust hart in de natte schoenen van gisteren Giel uitgelaten.  Dan rijden we als Marokkaanse schapen achter elkaar aan langs de kust die ons mooie uitzichten, maar op een nog mooiere regenboog trakteert, richting Safi. Safi waar we alle campers op een grote parkeerplaats bij de Marjane (grote winkel) parkeren om dan met taxi's , moet je opletten 3 personen voor 10, dirham das omgerekend €1,00 ,naar het pottenbakkersdorp gaan. Af en toe valt er nog steeds een aardige bui maar we gaan stug door. Safi staat bekend om zijn aardenwerk en ze bakken het nog steeds op de traditionele manier in hout gestookte ovens. Eigenlijk is het mens onterend werken. Zit je daar met je benen in een uitgegraven gat, je handen de hele dag bezig met de natte klei ,potten schalen, borden en weet ik wat nog meer te draaien tegen een wat ik aanneem een hongerloontje. Ja ik weet het als ze dit niet doen hebben ze niks. We lopen langs een werkhokje waar we naar binnen gaan, Peter blijft iets achter me en als ik buiten kom ben ik Peter kwijt, raar maar er loopt nog een groep van ons en even later komen Eva, Frits en ik er achter dat dit niet het groepje is waar we bij waren dus waar ook Peter bij is. Vandaar dat ik hem kwijt ben. We lopen verder met de andere groep en zien hoe alles ook weer met het handje beschildert wordt Mens mens wat een klus. Ondertussen blijf ik links en rechts kijken of ik Peet ergens zie. Als we het potterbakkersdorp uitzijn en ik samen met Yolanda en Wietse naar de souk loop zie ik hem ook niet. Ook niet in de souk zelf waar we trouwens weer snel uit zijn want het is er een kledder zooi. Het regent nog steeds en het is koud. We gaan terug naar de taxi's en daar komen ook de laatste mensen aan maar geen Peter. Dan maar een oproep in de app van de Maroc groep met de vraag wie hem gezien heeft. Ondertussen zijn Wietse en ik de enige die nog met de taxi mee terug moeten en naast ons staat een Frans stel die vragen of we ook met de taxi mee gaan Nee zegt Wietse en er komen twee taxi's aanrijden en tegelijk krijg ik bericht dat Peter bij de camper is dus stappen we in de tweede taxi omdat we denken dat de Franse in de eerste gaan. Als we weg rijden staan ze er dus nog want in de eerste taxi zijn 3 Marokkaanse vrouwen gestapt. 

Op de parkeerplaats worden we herenigd en zo eindigt een zenuwslopend zoekpartijtje :) Dan hoeven we alleen nog maar brood te halen maar komen met  fruit , koekjes , snoepjes, toetjes, eieren en inderdaad brood rijden we even later weg Villa Ida Ougourd.

Onderweg worden we getrakteerd op een mooie weg door de bergen en even later door dorpjes waar alles door elkaar loopt en rijd. Links en rechts worden we ingehaald. Aan weerskanten allerlei winkeltjes en staan er ezel en paarden karren met de dieren er nog voor met voerzakken aan hun hoofd.  Kijk dit hadden we ons nu voorgesteld. Zo volgen er nog meer dorpjes en waar we ook doorheen rijden daar waar kinderen staan, staan die uitbundig te zwaaien. We voelen ons bijna bekend heden zo enthousiast als ze dat doen.

Mensen met kostbare koeien die vaak , net als wij de honden, het aan een touw uitlaten en heel veel schapen en geiten hoeders.  Eén van de laatste de laatste dorpjes waar we door rijden geeft de oplossing van alle ezeltjes en paarden aan de weerskanten van de dorpjes. De heren zitten in de Moskee!! En nu we door een dorpje rijden komt deze dus net uit. Wat een mierenhoop en wat, vind ik , lijken ze in hun djellaba met puntmuts op een peper en zoutvaatje als ze naast elkaar lopen.  En dan draait er ineens een mannetje zo plots om dat hij bijna met zijn neus tegen de camper aan zit, maar duim omhoog van onze kant levert van zijn kant een vette bijna tandeloze glimlach op. Heerlijk.

25-1  Ja hoor weer de wekker moeten zetten maar nu een fatsoenlijke tijd 8.00. Om 9.15 in de stromende regen naar de receptie gelopen en ons daar verzameld om in taxi busjes naar Essaouira te gaan.  En daar is het droog. En zo gaaf alle vissersboten liggen in de haven omdat het weekend is en op de kade is het gezellig druk. We zien een vis die ik niet eerder heb gezien en Jose vraagt wat voor vis het is. Ze komt terug en zegt dat hij het over een ceintuur vis heeft. Even later laat hij zien dat hij dat inderdaad bedoeld door een vis om zijn middel te doen , en hij past ook nog. Eigenlijk best een leuk idee , staart in de bek vast maken en je hebt iets anders dan anders, goed gaat een beetje stinken op den duur en je krijgt de katten achter je aan, maar als je iets anders wilt moet je daar niet over klagen. 

Van de haven lopen we langs de oude vestingmuur de smalle straatjes door, kijk dit is genieten, kleine winkeltjes in de meest uiteenlopende producten. En ja hoor midden in een plensbui zwicht ik voor een blauw wit schaaltje. Hij vraagt er 80 dirham voor en ik zeg 30, jammer daar trapt hij niet in en zegt at het hele kleintje buiten 30 kost. en dat deze 8o moet kosten. Uiteindelijk krijg ik hem mee voor 50 en het leuk is dat deze gemaakt is in Safi. Want ja daar kon ik niks kopen omdat ik Peter kwijt was en hij de centen bij zich had. We lopen verder en krijgen trek in een bakkie koffie, Jose zit een stel van de groep zitten in een bibliotheek café , nou ja der staan gewoon veel boeken, dus we gaan er met zijn 3en bij zitten. en der zit toch een klein cypers katje met een schelpen kettinkje om, zucht tis dat het niet kan maar anders...…………….