Anders dan verwacht 2017 12

21-7 Normaal gesproken zou ik  nu mijn salaris krijgen maar helaas zitten de achttien maanden er al weer op van de afvloei regeling, dus nu achttien maanden de uitdaging tot mijn AOW.   

 We starten de motor, tenminste Peter doet dat en Giel komt gelijk voor bij mijn voeten liggen., nee nog steeds niet enthousiast wat betreft auto rijden. En omdat we in een foldertje, die hier keurig lagen, gezien hebben dat hier vlakbij de DDR grens heeft gelopen gaan we die opzoeken. We rijden richting Eussenhausen en zien ineens een bordje met sculpturentuin met direct er achter een doodlopende weg. Huh dat zal't toch niet zijn? We rijden door en het blijkt dus wel het weggetje te zijn. We draaien en rijden terug. Even later zien we een parkeerterreintje en draaien daar dan maar op, het mag wel niet zoals we het doen maar soms moet je even gekke gerritje zijn. Er staan ook een paar Belgen en net als ik snappen ze er geen hol van. Gelukkig  ben dus niet de enige, toch erg he dat je je al aan Belgen gaat meten hierin.

Het is indrukwekkend al die beelden en teksten waar ik helaas maar een deel van begrijp. Maar zelfs het deel wat ik dan begrijp is heftig.   

Bij de vlaggen staat er een man stoer te doen en als hij de vlag los laat dondert de vlag op de grond. Hij probeert hem nog wel rechtop te krijgen( de vlag dan) maar dat lukt hem niet. Zo respectloos vind ik dat. Terug bij de camper vraagt Peter of ik dat al gezien heb en hij wijst naar een bord. euh nee dat bord daar had ik nog niet gezien net zoals het andere wat er staat. Ik loop er heen en zie dan aan de linkerkant ook iets.   Dat blijken dus de oude restanten van de grensovergang te zijn.

Kun je nagaan, dit maakt al diepe indruk op me, hoe mensen met elkaar om kunnen gaan, hoe moet dat als we ooit eens naar Auschwitz gaan. Wat ben ik dan toch blij en dankbaar om nu te leven.

We gaan verder en ergens in een leuk klein dorpje vijftig kilometer verder op zien we een camperplaats bij een kasteel. Dat ziet er leuk uit dus huppetee die kant op. En dan is het klimmen en klimmen en inderdaad klimmen en dan kom je er aan en is er geen fuckeduck te beleven.       Dan word het weer dalen en dalen en inderdaad dalen. Richting Lauterbach vallen we van de ene umleitung in de andere. Zelfs tommy komt er niet meer uit. Ineens ziet Peter dat we in Lauterbach zelf zitten en ziet dan ook de camperplek, ziet er mooi uit dus hier doen we vannacht onze ogen dicht. Het zijn mooie ruime plekken met stroom. En volgens het boekje en app gratis. Peter komt even later met wat info terug en heel raar daar staat in dat het hier € 5.00  kost. We gaan het wel meemaken. Dan gooit hij, ja joh kapitaal weer, wel € 0.80 in de meter waar door onze voorganger nog €0.30 was achter gebleven en alles wordt opgeladen.

22-7 Wat is het hier zuinig!! We hebben nog steeds stroom! Ik haal de melk uit de koelkast en het doosje van de tomaten is nat heel raar. Blijkt dus dat het knopje van de koelkast voor de stroom op de een of andere manier uitstaat terwijl we er nooit aan zitten, maar snap nu waarom er dus nog stroom is.